Maandelijks archief: juli 2018

Triatlon van Aarschot

Verslag: Rene Wijnen

Zondag 15 juli stond de triatlon van Aarschot op het programma. Met zijn ietwatafwijkende afstanden en een mooi glooiend fiets parcours met voldoende bochten, is dat mijn favoriet van het jaar. Het bultje bij het lopen nemen we op de koop toe.

We zouden met 4 pundermannen, 3 man en 1 vrouw, afreizen naar Aarschot. Wim Driessen gaf op de donderdag aan dat hij ziek was, koorts en snip verkouden. Na alle goede raad van zijn teamgenoten, besliste Wim op zaterdag dat hij voldoende hersteld was om in ieder geval te starten.

Op zondag morgen om 7:30 ging het met de fiets richting Wim. De auto met de fietsdrager van Bert stond al klaar zodat we ruim, op tijd bij Els kwamen die al huppelend stond te wachten. Dat doe ik altijd als warmingup was haar commentaar.

Inmiddels was Eddy met zijn vriend Renzo ook gearriveerd. Renzo ging voor zijn eerste triatlon. Net als Els ging hij voor de 1/6.

Het was rustig op de weg. Omdat de traditionele weg-omleiding genegeerd kon worden, waren we vroeg in Aarschot. Het was er al lekker warm. Het water ook, 24,5 graden, zodat we het wet-suite in de auto konden laten. Renzo baalde een beetje. Hij had erg veel moeite gestoken, dag je vrij gepakt etc., om voor zijn eerste triatlon een goed wet-suite te kopen. Had ie het niet nodig.

In Aarschot is het eerste 12km naar het zwemwater fietsen. Heerlijk met zo’n weer.
Om 10:45 waren we al ter plekke. De start van Els was om 12:00.  Die van Eddy, Wim en ik om 13:00. We hadden dus nog de nodige tijd om een paar debutanten wat aanwijzingen te geven. Fiets aan de goede kant van de buis en dat soort tips. Ook hebben we een interessante uitleg gekregen van 2 wedstrijdleiders over de verschillen tussen Vlaanderen en Wallonië wat betreft de jurering. Die in Vlaanderen is veel strenger dan die in Wallonië.

Iedereen had een wisselplaats op het kurkdroge gras op een klein hoekje na. Daar lag een stuk blauw tapijt. En precies in het midden was de wisselplaats van Els. Geen idee hoe ze dat geregeld heeft.

Stip om 12:00 viel het startschot voor Els haar 750m zwemmen, 28km fietsen en 5 km lopen. Op de kant probeerden we te zien waar Els zwom. Met haar schoolslag en “rode”batmuts moest dat lukken. Helaas was haar badmuts geel zodat we ze pas zagen toen ze klaar was. Na een goede wissel verloor ik haar uit het oog. Na afloop was ze zeer tevreden over haar tijd onder de 2 uur.

Rang Nr Name License Club Category Rank Time Swim Swim Time T1 T1 Time Bike Bike Time Swimbike Swimbike Time T2 T2 Time Run Run TimeTotal
247 354 Els de Vries Foreign F50 5 00:21:24.41 248 00:02:36.88 234 01:02:20.12 252 01:26:21.42 253 00:02:24.13 213 00:30:54.08 223 01:59:39.64

 

 

 

Om 13:00 viel ons startschot voor de bijna 3 ronden zwemmen. In totaal 2050 meter.


In Aarschot zijn er veel zwemmers van mijn niveau zodat ik daar altijd in het gewoel terecht kom. Dat is pas over na de eerste boei, 300m. Daarna is er ruimte om ontspannen het zwemmen vol te maken. Ik voelde echter in de 2e ronde dat mijn hartslagmeter met een nieuw bandje begon af te zakken. Bij het terugduwen schoot de band los. Stukje op de rug, maar het lukte niet om het weer vast te krijgen. Tja, dan maar straks op het drogen het weer vasthaken.

Na een matige zwemtijd als eerste dat verdomde haakje weer vastmaken. Maar de ogen zijn niet meer zo goed zonder leesbril. Na ruim een minuut te liggen kloten lukte het toch om de band vast te maken. Zonder hartslagmeter verder gaan vond ik met de temperatuur van boven de 30 graden niet verantwoord. Wim kwam een paar minuten later uit het water. Hij had heerlijk gezwommen en klaar voor Almere wat het zwemmen betreft.
Eddy kwam net iets later uit het water. Hij had Wim nog in het zicht en kon op de fiets de achtervolging inzetten. Helaas ging het daar ergens mis. In het 1ste plaatselijke rondje werd hij en een aantal fietser in zijn buurt de verkeerde kant opgestuurd. Zijn eerste rondje was daardoor nog geen 6km tov de 16km voor een volledig rondje. Eddy had het snel door, maar kon het niet meer corrigeren. Hij besliste om de rest maar gewoon af te maken. Dan maar achteraf gediskwalificeerd worden dacht hij.

Ik was ondertussen ook bezig met de plaatselijke ronden fietsen. Het was voelbaar warm, en de beentjes verzuurde. Na 60 km was ik dan ook blij dat ik aan het lopen kon beginnen. Dankzij de 3 drank/spons posten per ronde van 5 km is dat goed te doen. Ondanks de hele hoge temperaturen. Bij het ingaan van de laatste ronde zag ik Wim in de finish-zone zitten. Hij had onze wijze raad opgevolgd en zijn lichaam niet nodeloos uitgeput. Chapo Wim.
In die laatste ronde achterhaalde ik Eddy. Hij had iets meer last van de warmte.

Na 3:53 kwam ik over de finish, op 3 minuten gevolgd door Eddy.

 
Rang Nr Name License Club Category Rank Time Swim Swim Time T1 T1 Time Bike Bike Time Swimbike Swimbike Time T2 T2 Time Run Run Time Swiml1 Swiml1 Time Swiml2 Swiml2 Time Swiml3 Swiml3 Time Bike T1 to Lap Bike T1 to Lap Time Bike L1 Bike L1 Time Bike L2 Bike L2 Time Bike L3 Bike L3 Time Run L1 Run L1 Time Run L2 Run L2 Time Run L3 Run L3 Time Run to Finish Run to Finish TimeTotal
95 216 Wijnen Rene Foreign M50 (Masters B) 6 00:42:04.93 107 00:02:23.90 159 01:50:14.90 112 02:34:43.73 110 00:02:03.14 139 01:17:07.50 95 00:11:39.74 88 00:15:02.38 112 00:15:22.79 111 00:19:52.99 133 00:29:47.63 118 00:29:50.72 99 00:30:43.55 109 00:24:59.10 105 00:25:11.48 83 00:26:18.67 104 00:00:38.24 77 03:53:54.38
105 133 Van Tulden Eddy Foreign M24 (Senioren) 56 00:52:15.31 192 00:02:03.15 128 01:37:04.32 24 02:31:22.79 96 00:02:20.36 160 01:22:44.94 125 00:13:44.43 177 00:18:43.96 194 00:19:46.90 201 00:21:03.40 173 00:09:11.05 1 00:32:55.65 166 00:33:54.21 166 00:25:56.03 127 00:28:36.19 134 00:27:26.64 121 00:00:46.07 146 03:56:28.10
DNF 203 Driessen Wim Foreign M50 (Masters B) 00:49:49.15 181 00:02:50.07 180 01:57:14.83 157 02:49:54.07 165 00:02:20.29 159 00:00:00.00 0.. 00:13:55.25 181 00:17:44.28 179 00:18:09.61 176 00:20:07.22 145 00:30:41.05 147 00:32:03.03 152 00:34:23.51 173 00:33:15.90 192 00:00:00.00 0 00:00:00.00 0 00:00:00.00 0 00:00:00.00

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Triatlon van Beesd

Verslag: Wim Breugelmans

Beautiful Beesd

Na een skon Nuenen was een beautiful Beesd aan de beurt en dat werd door Els al snel omgedoopt tot de Bjoetiehh in de Beesd. Maar wie was die Bjoetiehh?

Triatlon Beesd , een triatlon met geschiedenis die dit jaar al voor de 33ste keer georganiseerd werd. Ooit voor het eerst georganiseerd door een mislukte familiedorpsvoetbalclub waarvan de leden ergens iets in de krant hadden gelezen over een triatlon. Bij de eerste onofficiële versie stonden er 15 deelnemers aan de start en van die 15 waren er 9 van de familie van de Water. Niks gek dat uiteindelijk het hele podium uit van de Waters bestond. De toenmalige winnaar Josinus deed ook dit jaar weer mee!!.

Ook de Punderman deelnemers hadden zo hun geschiedenis achter de rug , Henri K was met zijn slechts 54 jaar de jongste van de club. Maar ondanks de leeftijd werd het geen reisje langs de Rijn, Rijn, Rijn maar naar de Linge. Het ophaalschema werd voortvarend uitgevoerd. Hoezo uitgebluste oudjes , iedereen stond trappelend te wachten tot het busje van Henri eindelijk kwam. En ja hoor het lukte weer om veel te vroeg te vertrekken..

Gelijk vanaf het vertrek hadden we Radio Lierop op staan. Henri deed nog wel een voorzichtige poging om een andere zender iets harder te zetten maar Radio Lierop paste dan gelijk ook haar volume aan, dus lieten we het maar zo.

In Beesd aangekomen vonden we al snel een parkeerplaatsje, verliep het inschrijven ook gladjes en waren we ruim een uur te vroeg bij het zwem/fiets parc ferme. Maar de omgeving is prachtig en het was dus helemaal geen straf om aan de kant van de Linge te wachten op de start.

Om 14:10 gingen en Henri en de Wimmen van start voor de kwart om 20 minuten later gevolgd te worden door Els die een achtste lang zat vond (en achteraf had ze helemaal gelijk) . Iedereen vond het weer fijn zwemmen in de Linge en begon vol goede moed aan het fietsonderdeel dat bestond uit een aanloop, 3 rondjes in de polder en een uitloop. Tijdens de aanloop kwamen we net voordat we door de poorten de heerlijkheid Mariënwaerdt verlieten, door een boomgraad met notenbomen.

Mijn gedachten gingen naar bijna 50 jaar terug, toen ik als kind met mijn vader hier noten stond te knuppelen en het deed mij denken aan het nooit opgeloste mysterie. Het was eind jaren 60 of begin jaren zeventig toen mijn vader en ik twee hele mooie noten zagen hangen, we pakten beiden een stok en gooiden die richting noten. We keken daarna in de boom en zagen geen noten meer hangen en keken op de grond en zagen ook geen noten liggen. Het mysterie is nooit opgelost maar als iemand van jullie de oplossing weet verdient een leuke beloning .

Hoewel we rondjes fietsten had niemand achteraf het idee dat het rondjes waren, want nooit had je het gevoel dat je echt wint mee of echt wind tegen had. Terwijl ik met mijn gedachten nog steeds bij het notenmysterie zat, kwam Wim mij op z’n nieuwe wielen voorbij zetten. Z’n oude (hele dure) wielen waren gesneuveld door een valpartij in Nuenen doordat hij met snelheden van een jonge god, maar de reactiesnelheid van een man op leeftijd, rondfietste. Maar Wim heeft, zo bleek , helemaal geen dure wielen nodig om hoge snelheden te ontwikkelen. Helaas Henri en Els tijdens het fietsen niet gezien maar achteraf begrepen dat ze lekker gefietst hadden.

Na het fietsen kwam het heen-en-weer loopparcours wat leuk is omdat je elkaar dan altijd wel een keer tegenkomt. Allereerst kom ik Els tegen die relaxed op weg is naar haar finish en er zit zo te zien nauwelijks sleet op. Het duurt het even, maar dan kom ik een eindje voor het keerpunt bij 2,5 km, Wim tegen. Ik schatte de achterstand op 300-400 meter, ik liep nog redelijk lekker en de wens werd de vader van de gedachte: “misschien kan ik ‘m nog inhalen”. Ben ik net het keerpunt van 2,5km voorbij zie ik daar Henri al aankomen, ik denk “hè hoe kan dat nou”. Heeft die Henri zoveel progressie gemaakt bij het fietsen of heeft tie een Martijntje gemaakt. Het eerste was het geval.

Bij het 5km keerpunt zie eerst Wim en vervolgens Henri , ziet er toch niet meer zo fris uit. Els staat inmiddels opgedroogd aan de kant en roept nog “kom op Wim je kunt ze nog inhalen”. Maar de vader van de gedachte is inmiddels ver te zoeken, het is ons moeder die roept, “stop toch jongen”. Na al mijn teamgenoten kom ik na 6km eindelijk ook mezelf tegen en gelijk daarna de man met de hamer (mooi nummer trouwens Hammer van Claw Boys Claw). Tijdens het fietsen was er al een klein mannetje dat al zei “je krijgt honger jongen” maar ik dacht “rot op mannetje met mijn extra energietankjes komt het goed”.

Nu na 6km leken ook die tanks leeg en ik was dan ook erg benieuwd hoe ik er na de finish uit zou zien. Dat gaf me nog een beetje moed maar de laatste 4km werden toch een ware martelgang, op zich had ik de benen nog wel maar telkens na 100m kwam die man weer.

Na bijna 2 uur en 3 kwartier (ouwerwetse tijden) kwam dan toch de finish in zicht, die ik even later moe maar niet voldaan passeerde. Andere Wim en Henri stonden over het hek gebogen nog na te hijgen, die hadden het ook niet makkelijk gehad en Els die was weer helemaal hersteld. Bedoelde Els met bjoetiehh toch zichzelf?. Als ik Wim en Henri zo zag, en hoe ik me zelf voelde moest dat wel zo zijn.

Na een moeizaam omkleden, zoeken van de plastic tas met zwemspullen en terugvinden van onze fiets hadden we wel een frietje verdient. Gelukkig was dat niet al te ver. Na een klein Chinees frietje was het tijd om weer richting de Peel te vertrekken.

We zaten goed en wel in de auto en gelijk hadden we weer de juiste golflengte voor Radio Lierop te pakken. Het was weer heel gezellig.

RADIO LIEROP – DE ZENDER DIE JE NIET UIT KUNT ZETTEN

Els 1:36:43
Wim 2:33:58
Henri 2:34:50
Wim 2:43:04

 

Triatlon Nuenen 1 juli 2018

Verslag Wim Driessen

Onder uitzonderlijk zomerse omstandigheden stond vandaag de wedstrijd in Nuenen op het programma met daarin plek voor 11 Punderman-atleten. Jawel, we waren weer goed vertegenwoordigd. In de competitie moest Martien van Hoof helaas verstek laten gaan bij team 1 waardoor daar met 3 personen alles uit de kast gehaald moest worden. Bart, Hans en Eddy stonden voor deze opgave terwijl team 2 met de beide Wimmen, Harold en Rob wel voltallig aan de start kon beginnen. René en Michiel namen deel aan de kwart en Hetty en Wilfred gingen voor de achtste afstand. Raar genoeg werd een watertemperatuur van 17 graden aangegeven waardoor iedereen met wetsuit mocht starten. Om half 10 startte de divisie Zuid en dus werd met 7 mannen tegelijk de strijd aangebonden. Bart kwam al bij de eerste 10 uit het water en moest direct met pijn verder aan het fietsonderdeel omdat hij op zaterdag toch nog teveel hooi op zijn vork had genomen bij werkzaamheden op de zaak. Is al zo vaak gezegd om dat niet daags voor de wedstrijd te doen vanwege de mogelijke fysieke ongemakken de dag later, maar ja, eigenwijs is ook wijs. Hij had tijdens het fietsen erg veel last van zijn onderrug en moest lijdzaam toezien hoe de meeste van zijn collega’s hem inhaalden. Dat bracht bij mij dan weer teveel enthousiasme teweeg waardoor ik dacht nog harder door de bocht te kunnen maar door overschatting onderuit ging. Bart was op dat moment net door mij gepasseerd en zag het ongeluk gebeuren waarbij hij even met de gedachte speelde om zijn fiets af te staan in het geval dat ik niet verder zou kunnen. Bij welke triatlonvereniging vind je zulke collega’s om je heen!? Super, Bart. Doch ik kon mijn weg vervolgen en ondanks de harde wind konden we allen hoge snelheden ontwikkelen. Gaandeweg de morgen werd het steeds warmer maar omdat het loopparcours voor grote delen in de schaduw lag was het looponderdeel ook niet echt een straf. Hans had zich een goede uitgangspositie verworven en kon stoïcijns als eerste hieraan beginnen. Met de pet voor de ogen en zich helemaal overgevend aan het lopen hoorde of zag Hans niemand anders. Ondertussen had Eddy met zijn reuzenstappen mij al meteen te pakken gekregen en wist hij Hans in de derde ronde ook te passeren en finishte zodoende als eerste Punderman. Eddy maakt flink progressie en zal ons in Almere tijdens de halve allemaal verbaast doen staan. Hij is jong en sterk en maakt een goede voorbereiding naar de wedstrijd toe. In Nuenen gaf het nog een extra motivatie dat vrouw en kinderen hem kwamen aanmoedigen en heel vaak op de foto zetten. Zie mail van Eddy. Bart liet ondertussen zien dat het met de vorm zeker goed zit en na zijn bevrijding van de fiets ging hij weer crescendo en wist na Hans als derde de finish te bereiken. Met opvallend regelmatig verschil in de einduitslag werd ik de eerste binnenkomer van team 2 en wist Rob weer ouderwets te eindigen met een sterk looponderdeel wat tevens zijn laatste meters onder onze vlag waren. Bravo, Rob, en bedankt voor al die jaren collegialiteit! Wim B had sterk gezwommen, ondanks een tweedehandsje als helm goed gefietst en wist zelfs het looponderdeel boven verwachting uit te voeren. Met een regelmatige cadans wist hij de afstand binnen 55 minuten te volbrengen en dat geeft hoop voor het vervolg. Nu waren 6 van de 7 mannen binnen met steeds een onderling verschil van ongeveer 2 en 1/2e minuut. Voor Harold werd het een uitputtingsslag omdat elk onderdeel een gebrek aan trainingstijd liet zien. Harold heeft te lang last gehad van opspelend blessureleed en heeft daarom ook wijselijk besloten zijn eerdere beslissing om in Almere met ons mee te doen te herzien.

Triatlon is een niet te onderschatten sport en vooral wanneer de uitdaging gezocht wordt in de langere afstanden moet rondom de atleet alles mee zitten in hoofd en lichaam. Vooral stress door arbeidsperikelen of gezinsdrukte laten hun spoor na, maar ook een verhuizing of verbouwing plegen een aanslag op je fysieke en mentale gesteldheid. Geen wonder dan ook dat de Wimmen weer opbloeien, jullie zijn gewaarschuwd.

Met het warme onthaal van de overige 4 deelnemers mochten wij onze spullen gaan inpakken en gingen eerst Michiel en René van start, terwijl 3 kwartier later Wilfred en Hetty hun opwachting maakten. Vooraf was al gespeculeerd wie van de vier als eerste in de middag zou finishen omdat niet alleen de duels een strijd gaf, maar er ook even gedacht werd of de ene afstand de andere ging inhalen. Daar was uiteindelijk geen sprake van omdat elk van ons uitstekend presteerde. Michiel had natuurlijk nog de adrenaline in zijn lijf door in Friesland de open-water zwemkampioen achter zich te laten en leeft helemaal op in zijn hele triatlon uitdaging van Almere. Met op alle drie de onderdelen supertijden eindigde hij op een achtste stek overall, en ik wed met 2 vingers in de neus. René is ook helemaal op weg terug en onderstreepte zijn vorm met een puike 10-km loop als afsluiter. Hetty en Wilfred vochten ondertussen een wel heel mooi gevecht uit waarbij Wilfred iets voor Hetty uit het water wist te komen en ook sneller wist te wisselen. Hetty is echter niet voor de poes en met Wilfred steeds in het zicht en haar niet aflatende doorzettingsvermogen wist zij op precies hetzelfde moment te wisselen naar het looponderdeel waar ze tergend langzaam uit liep en een halve minuut voor Wilfred wist te finishen. En net als enkele jaren terug mocht ze opnieuw plaatsnemen op het podium door haar derde tijd overall bij de dames. Gefeliciteerd en op naar Almere, zou ik zeggen.

 

Uitslagen;

4de Divisie Zuid Team 1 en 2:

Z F L Totaal

Eddy 19.27 2.14 1.02.28 2.42 41.47 2.08.36

Hans 18.03 2.14 1.00.16 3.10 47.10 2.10.51

Bart 16.56 1.56 1.07.24 2.57 44.27 2.13.38

Wim D 20.33 2.44 0.59.39 2.40 50.35 2.16.10

Rob 21.58 2.23 1.06.07 2.58 46.19 2.19.43

Wim B 18.05 3.02 1.03.31 3.28 54.39 2.22.44

Harold 23.29 4.46 1.07.16 4.02 1.04.43 2.44.15

Kwart Triatlon Individueel:

Michiel 16.15 1.42 0.55.50 1.48 40.20 1.55.54

René 19.10 1.37 0.59.50 1.47 41.56 2.04.18

Achtste Triatlon Individueel:

Hetty 10.05 1.58 0.33.01 2.16 25.10 1.12.29

Wilfred 09.49 1.43 0.33.33 2.25 25.30 1.12.58