Verslag: Wim Driessen

Onder een mooie ochtendgloren vertrokken we met totaal 11 atleten naar de triathlon in het altijd zo rustieke Beesd, in het Land van Maas en Waal. Deze triathlon zit sinds enkele jaren in ons programma door de pr van Wim Breugelmans die aldaar zijn oorsprong van het leven heeft. We kwamen tesamen bij Els vanwaar we verdeeld in 4 auto’s onze weg vervolgden, volgeladen met fiets en toebehoren. Deze wedstrijd stond voor mij persoonlijk in het teken om eindelijk weer eens een keer voorbij Wim te finishen om onze tweestrijd geen obsessie te laten worden. Maar Wim had ogenschijnlijk dezelfde gedachte en liet geen enkel middel achterwege om de strijd in zijn voordeel uit te laten pakken. Zo werd ik bij het ophalen vriendelijk doch dringend verzocht vooraan plaats te nemen, terwijl Wilfred toch al eerder opgehaald was. Zo kwam ik dus vooraan zitten met mijn gezicht pal voor het hemelsbrede dashboard welke wegens defect steeds flikkerende getallen en cijfers liet zien die er totaal niet toe deden. Helemaal gedesoriënteerd kwam ik zo in Beesd aan waar ik even een onvoltooide toren meende te zien staan toen we via de linden langs de Hoofdstraat richting centrum reden. We maakten ons op voor de zwemstart in de Linge en aldaar werd door Sanne nog een groepsfoto geschoten voordat het echte werk ging beginnen. Mooi om te zien dat we goed vertegenwoordigd waren door de jongere garde in de personen van Bastin, Peter Maas en Rick Struik, terwijl wij oude van dagen nog eens een praatje maakten met enkele van de 3600 inwoners van Beesd, die de moeite hadden genomen de aanvang van de wedstrijd te volgen. Wim werd natuurlijk alom herkend en kreeg het ene na het andere schouderklopje, terwijl ik mijn grijze hersenmassa nog steeds niet allemaal op z ’n plek had zitten. Het water had een aangename temperatuur en enkel de weelderige plantengroei zorgde aan de zijkanten voor wat hinder. Het klassement na het zwemmen was niet anders dan verwacht, en ik was allang blijk dat ik Henri Koolen nog net zag wegfietsen, terwijl Jos Meeuws maar net voor mij de fiets opsprong, en Els nog moest volgen. Zwemmen blijft voor mij steeds een lastig karwei, maar daarna moet dan ook de inhaalwedstrijd beginnen. En zo haalde ik ook ditmaal weldra Jos in, met daarna nog  Eric, Wilfred en na enkele ronden pas Henri, die ondanks een matige voorbereiding een dijk van een wedstrijd reed. En juist toen ik meende ook Wim in het vizier te krijgen zag ik de suppoosten van de wedstrijd een gebaar naar elkaar maken en ging prompt de spoorlijn dicht die ons nog net scheidde van de binnenkomst in Beesd. Er stond mij niks anders te doen dan ongemakkelijk te wachten om vervolgens weer alles uit de kast te halen om opnieuw op snelheid te komen. Heeft me toch al gauw een minuutje gekost. De fiets werd netjes aangenomen in het park fermé en na een snelle wissel ging het lopen van start. De looproute bracht ons 2,5 km buiten het dorp om daarna om te keren en dus de overige deelnemers steeds in het zicht te houden, en dit dan 2 maal. Al direct kwam ik Rick tegen die opnieuw liet zien een toekomstige bedreiging te vormen voor de jarenlange koppositie van Rene Wijnen in onze club. Ook verbazend snel was Bastin, die onder een pseudoniem ( Ton van Empel ) deelnam en zowaar net buiten de prijzen viel bij de 40-plussers.