Maandelijks archief: juni 2015

IRONMAN 70.3 Luxembourg

Triatlon

Verslag: Rick Struik

Voorbereiding
Na maanden van voorbereiding en maximale toewijding, nou ja diverse drankescapades uitgezonderd, was zaterdag 20 juni de grote dag op de triathlonkalender van 2015. Na een uitgebreide parcoursverkenning in mei toog ik in het gezelschap van Pundervrienden Bart en Martien en huisvriend Ming op woensdag laat in de middag naar het Duitse grensplaatsje Nittel. Deze plaats was het hoofdkwartier voor de preparatie op onze Dag des Oordeels: IRONMAN 70.3 Luxembourg.image001

De 2 volle dagen die ons restte voor de slijtageslag zouden we vooral veel frisse lucht tot ons nemen, heel blijven, het parcours verkennen, plezier maken, goed rusten en koolhydraten stapelen. Van deze 6 goede voornemens werden er voor mij persoonlijk vier bewerkstelligd. Een kleine toelichting. 1. De luchtkwaliteit in het Moeseldal is overwegend erg schoon ware het niet ons appartement een tijdelijke nederzett

ing voor een ordinair vriendenweekend leek. Vier mannen bij elkaar zonder enige remming in het rectale gebied dragen niet echt bij aan een frisse atmosfeer. 2. Na een laatste verkenningsronde kon voor mij persoonlijk een dikke streep door het ‘heel blijven’. Een vervelende schuiver en dito smak tegen het asfalt in een natte haarspeldbocht zorgde voor een lelijke schaafwond en kneuzing op de heup en wat cosmetische schade aan het carbon ros. Gelukkig kon Martien, die kort achter me zat (zoals altijd op de fiets), zijn Ridley recht houden en werd dubbel leed voorkomen.

image003 image005

Aan de vier andere voornemens werd ruimschoots voldaan. We hebben vier dagen ontzettend veel lol gemaakt. Uiteraard moest Martien als papa tussen de ‘jonkies’ geloven aan de nodige ‘Zonnebloem Agegroup’ grapjes. Van Bart dachten we dat hij zou moeten starten in het ‘Harige Benen Startvak’ en Ming (Ming Yu) deed uiteraard mee aan het Chinese Kampioenschap Triathlon. De inwendige mens werd op wedstrijdniveau gebracht door de nodige nudelmaaltijden en een door de organisatie geregelde Pasta Party op de vooravond. De gehele logistieke organisatie was inmiddels op orde gebracht. ’s Middags werden we in de formidabel verzorgde transitiezone verwacht voor de bike en bag check-in.

IRONMAN is gezien het niet geringe inschrijfbedrag en het hele merchandise circus een uitermate commerciële machine maar daar staat een tot in de puntjes georganiseerde wedstrijd tegenover, inclusief bombastische finishlijn. Tijdens de eerder genoemde Pasta Party verwelkomden we ook supporters Gideon en Twan die de reis in twee etappes per fiets naar zuidwest Luxemburg maakten. Een lekker afsluitend biertje met hen moest dienen als een ‘night cab’ voor een goede nachtrust. Over een ‘cab’ gesproken. Gideon, mocht je meelezen; ik zal niet reppen over de Duitse taxi die je tijdens een behoorlijk gedeelte van de eerste etappe van binnen hebt gezien goed (knipoog)?!image007

Raceday !
Met het ontwaken is daar meteen het besef; Raceday. Het moment waar we alle vier stiekem een hele poos naartoe hebben geleefd! Na de rest van de supporters verwelkomd te hebben, waaronder Bart’s familie, mijn vader met vriendin Dorry, Whitney, Bianca (ega van Martien) en enkele andere vrienden van Ming en mij, begaven we ons richting voorbereidingszone.

Swim
De Punderman trisuits trots om de torso, zwempakken erover en gang maken richting de oever van de Moesel alwaar de start in waves plaats ging vinden. Om 13.45u werden Bart, Ming en ik met circa 250 andere atleten afgeschoten voor de 1,9 kilometer lange zwempartij in de Moesel. Martien’s (Zonnebloem) agegroup was jammer genoeg een half uur later pas aan de beurt.

image009 image011

Het zwemmen ging lekker, het was een heel clubje in het water maar van een echte ‘wasmachine’ zoals je dat wel eens meemaakt, was hier gelukkig geen sprake. Voor alle vier gold dat we vrij snel een lekker ritme konden vinden een prima tijden op het zwemonderdeel konden klokken. Wanneer ik voor mezelf spreek dan kan ik zeggen dat ik buitengewoon tevreden was met mijn tijd van ruim onder de 30 minuten (ruim twee en een halve minuut sneller dan vorig jaar op dezelfde afstand en nu met een lichte stroming). Een absolute bevestiging dat de vele techniektrainingen en inslijpmethodieken van Jos en René zijn vruchten afwerpen, dank hiervoor heren!

Zwemtijden
Bart: 27.53
Rick: 29.22
Ming:31.16
Martien: 34.23

Bike
Tijdens het fietsonderdeel bleek onze parcourskennis die we tijdens een verkenning in mei op hadden gedaan erg handig te zijn geweest. Weten waar je bochten kunt aansnijden en hoe snel (of juist niet zoals bleek tijdens mijn kennismaking met het Luxemburgs asfalt) is toch prettig. De eerste pak ‘m beet 38 kilometer waren relatief vlak met 200 hoogtemeters waardoor er goed doorgereden kon worden. Hoewel hier opblazen ook op de loer lag gezien de nog komende klimmetjes. Leuk was dat we onderweg nog een keer een succeswens konden roepen aangezien er een keerpunt halverwege lag. Ik spreek voor alle vier wanneer ik zeg dat het fietsen ronduit genieten was. Prachtig tussen de wijngaarden door langs de Moesel en vervolgens een 35 kilometer waarin klimwerk werd afgewisseld met afdalingen in prachtige velden en bosrijk gebied. Buiten de parcourskennis bleken we fysiek allemaal buitengewoon geprepareerd te zijn, getuige de mooie gemiddeldes die neergezet werden op het parcours dat in totaal 90 kilometers met 825 hoogtemeters telde.

Rick: 2.34.14 (35.01 km/u)
Martien: 2.35.06 (34.82 km/u)
Ming: 2.38.57 (33.97 km/u)
Bart: 2.56.12 (30.65 km/u)

image013 image015

Run
Na een transitie waarbij een enkeling nog een broodnodig plasje op een Dixie moest doen was het tijd voor het laatste en normaal gesproken lichamelijk het meest slopende onderdeel; het lopen. Het op het oog vlakke en snelle parcours dat over 21,1 kilometer toch nog een verradelijke 150 meter hoogteverschil noteerde, voerde ons over 4 rondes langs de Moesel en door het centrum van Remich. Het wordt wat eentonig maar ook het lopen ging bij iedereen naar behoren! Zeker nu was de aanwezigheid van vele supporters en toeschouwers aan de kant merkbaar en voelbaar. Geeft toch net dat duwtje in de rug dat je in de laatste fase van zo’n uitputtingsslag gebruiken kunt. Zeker wanneer je ‘vrienden’ je lekker proberen te maken met flesjes bier en wijn aan de zijkant (zie mijn blik op één van bijgevoegde foto’s). Gezien mijn eigen voorzichtige loopprogressie, na ook rustig doortrainen in de winterperiode, had ik de hoop om misschien net onder de 1.30 te kunnen blijven. Uitgaande van frisse benen na het fietsen, wat het geval was, wilde ik rond de 4.10 á 4.15 per kilometer klokken. Dat heb ik tot kilometer 18/19 goed vol kunnen houden waarna ik mijn bovenbenen begon te voelen en ik licht verval bemerkte. Die ruimte was er ook nog. Prima uitgekiend al zeg ik het zelf met een looptijd van 1.29.58 en daarmee voldaan aan mijn belangrijkste doel van de race. Door de 4 rondjes met keerpunten kwamen we elkaar tijdens de race verschillende keren tegen waardoor we elkaar bemoedigende woorden konden toesteken die gaandeweg verzandden in niet minder gemeende bemoedigende blikken. Martien zoals altijd gefocust, Bart wonderbaarlijk fit en monter ogend (daar waar ik vreesde voor zware momenten voor hem) en Ming zoals altijd lachend en met het duimpje omhoog. Knappe looptijden voor iedereen tot gevolg met zelfs een sub 2 uur finish voor Bart!

Rick: 1.29.58 (4.17 min/km)
Ming: 1.31.58 (4.22 min/km)
Martien:1.53.06 (5.23 min/km)
Bart: 1.57.25 (5.35 min/km)

image017 image019 image021
image023 image025 image027

Finish
De rode loper bij de finishstraat was een heerlijk tafereel. Nog wat high fives voor de vele kinderhandjes en contact met onze supporters alvorens onder applaus onder de Ironmanboog te finishen! Voor ons vieren een geweldig voldaan gevoel na een mooie race in prachtige omstandigheden. Minstens zo belangrijk was de voorpret die we samen beleefd hebben. Binnenkort hebben we een avondje napret gepland staan om onder het genot van een welverdiend drankje de foto’s rustig terug te kijken. “Been there, done that!”, tijd voor nieuwe sportieve doelen. Voor mij zullen dat de Marathon van Lissabon in oktober, Diekirch-Valkenswaard en tussentijds nog de 3e Divisiewedstrijden in Spijkenisse en Amsterdam zijn. Het najaar gaan we dan weer gebruiken voor het plannen van de 2016 uitdagingen, waarbij ongetwijfeld weer een mooie Ironman 70.3 of soortgelijke wedstrijd zal zitten.

Iedereen bedankt voor de welgemeende, getoonde interesse in onze belevenissen en nogmaals een diepe buiging en dank-je-wel voor mijn collega Luxemburggangers Bart, Martien en Ming. Op naar meer triathlonpret!

Rick:4.40.39
Ming: 4.50.07
Martien: 5.09.03
Bart: 5.26.53

image029 image031
image033 image035
IMG_0294 image039

 

Triatlon Terheijden , 14-6-2015

Informatie

Verslag (Daan van Lieshout)
Mijn eerste keer; heet en spannend

Als debuterende ¼ triatleet is er unaniem besloten dat de zware taak om het verslag van de editie Terheijden 2015 op mijn schouders zou rusten. Ik zal gaan proberen om deze ervaring en de training hier naar toe met jullie te gaan delen.

Na vorig jaar deelgenomen te hebben aan de 1/8e triatlon in Maastricht is de uitdaging naar het deelnemen aan de ¼ enorm gestegen. Maar niet op de manier zoals ik in het diepen gesprongen in Maastricht.

Sinds Januari ben ik mee gaan trainen met de triatlon groep van de Punderman. Iedere Donderdagavond en Zondagochtend zwemmen in de Schop (indien de agenda het toeliet). Jos en René, dank voor de prettige manier van begeleiden en goede aanwijzingen, jullie hebben toch zeker wel 19 minuten door mijn hoofd gespookt op deze mooie dag. Al deze trainingen hebben me zeer goed gedaan.

Zondagochtend, fietsen met de pundermannen. Helaas ben ik maar enkele keren mee kunnen gaan, maar dit heeft me zeker getraind langer op een fiets te kunnen zitten dan een uurtje en samen met mijn normale prive trainingen heeft het me een stuk sterker gemaakt om lagere afstanden te gaan fietsen

Lopen……. We gaan door naar het dagverslag.

Zondagochtend 14-6-2015 haden we afgesproken te verzamelen aan de Laan ten Bomen te Lierop. In het gezelschap van Wim Breugelmans, Wim Driesen, Michiel Hoeben, Els de Vries, Jos Meeuws en ikzelf (Daan van Lieshout). De koffie en krentenbrood stonden klaar om vervolgens onze reis richting het pittoreske Terheijden in te gaan zetten. Aangekomen in Terheijden konden we vrijwel direct inschrijven bij het secretariaat en de weg naar parc-ferme vervolgen. Het dichte wolkendek begon al wat open te trekken en de temperatuur begon aangenaam te worden. Voor mijzelf was het zelfs aan de warme kant, maar of dat aan het weer lag of de spanning daar durf ik verder geen uitspraken over te doen.

Zoeken naar een geschikt plaatsje in parc-ferme, omkleden en dan op naar de briefing om 11.45. Groep 1 start om 12.00 gevolgd om 20.05 door groep 2. Inmiddels waren de deelnemers van de 1/2 en 1/8 reeds gestart, dus in het wedstrijd parcours was het al redelijk druk. Uitleg en spelregels werden nog eens duidelijk uitgelegd om onduidelijkheden te voorkomen waarna groep 1 te water kon. De splitsing tussen groep1 en 2 was helder. Groep 1 was de snelle/jonge groep en 2 was de 40+. Michiel en ik konden dus te water samen met Els en nog een kleine 100 deelnemers.

Na ongeveer 10 minuten water getrappeld te hebben en dus inmiddels een goede warming-up te hebben gehad, kwam moment-supreme dichterbij mij hart bonkte ongeveer in mijn keel (+/- 110) . Het startschot valt alle wedstrijd spanning is verdwenen en de OORLOG is begonnen. Handen, voeten, ellenbogen, knieën en ik weet niet welke lichaamsdelen nog meer hebben mijn gezicht geraakt. Het was meer full-contact zwemmen!! De start lag in een haventje waarna je met een lichte bocht op de Mark uit kwam. Een lang breed recht stuk waar ruimte genoeg was zou je toch zeggen, maar toch wil iedereen op de zelfde plek zwemen lijkt wel. Op het keerpunt kon het gevecht rustig doorgaan. Met 15 tegelijk om 1 boei heen, ach met een beetje duwen en trekken gaat dat best. Nog ff extra aanzetten tot de haven, en snel de kant op om over te gaan naar de fiets. Bovenaan de trap bij de kade stonden mijn trotse supporters ons al aan te moedigen, en dat geeft je even vleugels.

Naar mijn fiets zoekend in parc-ferme staat tot mijn grote verbazing Michiel nog bij zijn fiets… Het eerste wat door mijn hoofd schoot was “heb ik zo snel gezwommen”. Maar helaas platte band incl buitenband. Waarschijnlijk met parc-ferme uitrijden direct een stoeprand geraakt waardoor hij helaas zijn weg niet kon vervolgen.

Het fiets parcours. 4 hele rondes moesten er gereden worden. Een beetje onwennig de eerst paar meters, slingeren door een woonwijk. Als dat zo de hele route is dan word het meer tactisch rijden. Kijkend op mijn horloge (tip: doe dit niet op onbekend terrein) raak ik van de weg, en moet alle zijlen bij zetten om niet in de sloot terecht te komen. Eenmaal weer veilig op de weg en 1 levensles verder, controleer ik de opgelopen schade. Een berm met brandnetels, heeft gezorgd voor een branderig gevoel aan mijn onderbenen en daarmee is het gelukkig afgedaan. Gelukkig trappen we na een kleine km het dorp uit waarna we lekker tempo kunnen rijden, een lang recht stuk met wind op kop. Maarja om in het spreekwoord “what goes up, must come down” te blijven, na 2 bochten het 2e rechte stuk lekker wind in de rug. Voor mijn doen kon ik mijn tempo lekker ophalen daar en afentoe wat herstel momentjes pakken. Eenmaal weer aangekomen in het (zoals al eerder gezegd) pittoreske Terheijden met: slinger weg, kinderkoppen gebakken klinkers en maaskeien passeer ik mijn trotse supporters weer. Beginnend aan mijn 2e ronde word ik snel genoeg ingehaald door Wim Driesen. Stiekem even in het wiel om toch uit de wind te kunnen blijven, moet ik toch mijn meerdere kenen en hem laten gaan. In de 3e ronde word ik ook weer snel genoeg gepasseerd door Wim Breugelmans. Vreemd genoeg vind ik het eigenlijk wel lekker gaan. Op tijd mijn voeding gepakt op tijd gedronken en mezelf vooral niet laten opjagen door alles en iedereen die je inhaalt. Na mijn 4e ronde trap ik richting parc-ferme om aan de laatste etappe te beginnen.

De temperatuur is voor mij inmiddels al aardig opgelopen en in de zon is het gewoon drukkend heet! Schoenen wisselen en knallen voor de laatste loodjes. En men weet wat daarvan gezegd word. Ja, die wegen het zwaarst. Ik kan geen ritme vinden om lekker in te blijven, en moet regelmatig even recupereren door een stukje te wandelen. De MAN met de tuinsproeier. Mijn HELD van de dag. Op de dijk pal in de zon zorgt hij voor dat natte pak en beetje verkoeling in de hitte waar ik naar op zoek ben. Herpakken, en proberen ritme te houden. Het valt vies tegen, maar lukt. Gretig gebruik maken van alle waterpostjes die door de kinderen in de buurt opgezet zijn. Halverwege de 3e ronde , krap in mijn linkse bovenbeen en een hooikoortsaanval 6 keer niezen in 50 meter doen mij er toe besluiten toch nog maar een stuk te wandelen om de 4e ronde in 1 keer af te kunnen maken. 02.33.34 is de tijd waarmee ik over de finish heen kom. Mijn doelstelling niet gehaald, maar toch een tijd om tevreden mee te zijn.