Verslag Wim Driessen.
Als variant op de ons bekende achtste, kwart, halve of hele triatlon is in België de 111 al enige jaren ingeburgerd. 111 staat dan voor 1 km zwemmen, 100 km fietsen en 10 km lopen. Vooral voor de fietsliefhebbers dus een mooie uitdaging. Daarom boekte ik al vroeg in het jaar een huisje in die omgeving om aldaar met Rian een 5-daags verblijf van te maken. Jabbeke ligt niet ver van het strand dus vertier zou er zeker wel zijn. We hadden van te voren mooi de tijd om het fietsparcours te verkennen en ook de camping Klein Strand waar het parc fermé werd opgesteld en waar gezwommen en gelopen zou worden. Alles mooi compact opgesteld en een loopparcours dat deed denken aan de wedstrijd in Rosmalen; grotendeels onverhard over sintels en zandpaden. Vooral dit laatste paste mij op dit moment uitstekend nu ik nog revaliderend was van een vervelende heupblessure en al het advies had gekregen om het looponderdeel niet mee te doen. Was ik tot vóór de wedstrijd nog van plan om hier gehoor aan te geven, bij het zien van dit parcours gaf ik mezelf het voordeel van de twijfel en zou op de dag zelf kijken hoe of wat.
De wedstrijddag begon met stralend weer en vanwege het opgewarmde water mocht er niet met wetsuit gezwommen worden. Om half 2 startte de groep vrouwen voor deze afstand en om 2 uur mochten wij jacht op hen gaan maken, totaal 270 atleten. Het zwemmen ging in 2 rondjes met tussenin een kleine kluunpartij op het strand tot vermaak van de vele toeschouwers. Middels matten vanaf het strand tot aan het parc fermé moesten we een lange weg naar de fiets maken maar konden vervolgens helemaal los op het fietsparcours van 20 km. Een geweldige ronde met veel technische bochten, stroken kasseien en 1 flinke heuvel welke we dus 5 keer moesten slechten. Vooral de diversiteit aan landbouwgewassen rondom deze B-wegen wekten mijn aandacht. Veldbonen, aubergines, mais, voederwortelen, suikerbieten en erg veel graanvelden waarop de combines actief waren en het stro meteen werd geperst terwijl even verderop de aardappelrooier zijn dienst deed op allemaal kleine perceeltjes door natuurlijke vegetatie omheind. Een beeld dat ik nog herken uit mijn jeugd voor de vele ruilverkavelingen in de jaren 70 ( ja, oud he ). Een mooie afleiding om elke ronde te zien hoever ze waren gevorderd terwijl ik vrij makkelijk mijn rondjes kon maken. Terwijl ik het laatste rondje iets gas terug nam om enigszins fris aan het looponderdeel te kunnen beginnen wist ik het fietsonderdeel toch vlot binnen de 3 uur te voltooien. Ik nam me voor om in elk geval 1 rondje van 2,5 km te gaan lopen om te bezien hoe mijn heup zich zou houden. Na een snelle wissel ( ik begin het eindelijk te leren ) ging het lopen goed van start. Zonder enig idee te hebben van de snelheid begon ik op gevoel met een uiterst zuinige inspanning en luisterde aandachtig naar eventuele lichaamstekenen die ongemak zouden aangeven. Maar dit bleef uit en vanaf ronde 2 liep ik al kletsend met een jonge Belg van 25 mee die hier vandaag zijn allereerste triatlon deed en zich tijdens het fietsen helemaal over de rooie had gereden. Ik amuseerde me zelfs met zijn ongemak en samen maakten we de 10 km af. Na 4.18.06 kwam ik over de finish bij een van mijn allermooiste wedstrijden ooit. Jabbeke 2020 here i come!
Uitslag;
408 Wim Driessen M50 00.24.11 00.03.55 02.53.02 00.01.00 00.55.56 4.18.06
( fietsrondes 00.34.57 00.34.00 00.33.49 00.34.10 00.36.05 )