Verslag: Wim Driessen
Na de vele afgelastingen vanwege het corona gebeuren uiteindelijk toch een triatlon die wel doorgang kon vinden, al was het ook bij deze wedstrijd na een eerdere afgelasting in mei.
De opzet van een LCW is een heuse triatlon te verdelen over 3 dagen in het weekend met eveneens de mogelijkheid om enkel aan 1 wedstrijdelement deel te nemen. Zo waren al eerder in mei de plannen gemaakt door Ton om de hele afstand te zwemmen en vervolgens de andere onderdelen op de halve afstand te doen. Michiel zou samen met mij alle drie de onderdelen op halve afstand doen en Bart wilde de hele marathon op zondag lopen. Echter, een half jaar verder waren de omstandigheden vanwege blessures zo veranderd dat Bart afhaakte, Ton het zwemmen aan Marthe overliet en de andere onderdelen schrapte en Michiel alleen het zwemmen en het fietsen ging invullen.
Vrijdagmiddag om 17.00 uur startte het zwemonderdeel in de naburige grindafgraving en bij prachtig weer en zowaar zonder publiek mochten de zwemmers voor de halve en hele afstand samen starten. Zo konden we mooi gedrieën via een rolling start het water in en hadden we buiten de regels om toch Ton meegenomen die het een en ander op foto en film kon vastleggen.
Omdat we middenin het deelnemersveld gestart waren was de uitslag niet meteen waarneembaar en omdat Michiel niet geheel tevreden was over zijn zwemtijd wachtten we de prijsuitreiking niet af en probeerden rond etenstijd weer thuis te zijn. Eenmaal goed en wel onderweg ontdekte Marthe de uitslagen waarbij onze held toch weer nummer 1 was. Omdraaien was niet meer aan de orde maar wij zaten ineens veel lekkerder in de auto nu we met een echte kampioen mochten meerijden.
Zaterdag startte de 90 km fietsen om 11.00 uur en ook hierbij een rolling start met telkens 2 renners tegelijk. Michiel en ik hadden al een pact gesloten en zouden dat de hele rit volhouden. We namen ons voor om er een toerritje van te maken en vooral niet te hard van start te gaan. Echter, al in de eerste kilometers tikte de klok de 38 km aan omdat we de verleiding niet konden weerstaan. We hadden deze middag wel te maken met het reguliere fietsverkeer omdat er geen wegen waren afgezet en we veel gebruik moesten maken van smalle fietspaden. Dat drukte gelukkig de snelheid en weldra hadden we een aardige cadans te pakken. Zo fietsten we 60 km mooi om beurten op kop met af en toe een mede-fietser die even later dan toch weer losliet. De laatste 30 km hield ik mijn gas in en voelde me een Roglic met Michiel als Tom Dumoulin die me steeds uit de wind hield. De vergelijking spreekt voor zich, toch? Michiel bleef als een hazewind rijden en zo kregen we er nog ene Roy bij die zich deze buitenkans niet liet ontglippen en zo met ons naar de finish fietste.
Zondagmorgen stond de hele en halve marathon al om 9.00 uur op het programma, wat vanwege het warme weer een prima starttijd was. Ik was vandaag de enige deelnemer van de Punderman en moest het dus in mijn eentje klaren. De looproute voerde ons eerst door het Drakendorp Beesel om vervolgens via Reuver en Offenbeek terug te keren naar de startplek. Ik had met Roy mee willen lopen maar toen die zijn streeftijd van 1.35 uur bekendmaakte had ik daar ineens minder zin in. Mijn streven was een eindtijd net onder de 2 uur waartoe ik me ook verplicht voelde na het goede ondersteunende werk van Michiel de dag eerder. Het parcours deed veel denken aan Rosmalen met lange onverharde stukken in een bosrijke en landelijke omgeving met veel mais, aardappelen en, afijn je kent dat wel. Jammer dat mijn benen dit niet konden zien anders hadden ze misschien minder geprotesteerd naarmate de afstand vorderde. Vooral de tweede helft verborg nog wat vals plat waarbij mijn benen volliepen en ik niet, a la Roglic met zijn fiets, de mogelijkheid had van een beenwissel gebruik te maken. En zo ging de pijn van de benen naar de heupen en weer even verder zelfs naar de rug maar kreeg ik uiteindelijk toch de kerktoren bij de finish in het zicht als baken van hoop op deze dag des Heren. Met steeds meer geluid omgeven haastte ik me zo goed mogelijk naar de eindstreep om binnen die 2 uur te blijven wat uiteindelijk net lukte. En toen werd het stil………….
Piiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiieeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeep………………………Dood.
Uitslagen:
Wim Driessen
Michiel Hoeben
Marthe Timmermans
