Verslag: Rob Mouwen.

De deelnemers:
Wim Breugelmans
Jos Meeuws (van Angela)

Marijn van Helmond
Erik Joosten
Henri Koolen
Els de Vries

Trio’s:
Petra Joosten, Bert Damen, Jos Verberne
Hans vd Heijden, Ton van Empel, Rob Mouwen

’s Ochtends om 10.00 uur begon het feest gezellig. De verjaardag van Els die wij vierden bij haar op de boerderij. Koffie, thee, gebak, het kon niet op. Als snel werd de stemming wat grimmiger naar onze debutant. Ondergetekende nam voor het eerst deel aan de triathlon en dan ook nog het trio gedeelte, zwemmen. Opmerkingen als: ‘’beuken’’, ‘’je slag niet te pakken krijgen’’, ‘’drukte’’, ‘’snel voorop zwemmen en dan iemand zoeken’’, ‘’zwembril op half elf’’ vlogen over tafel. Hier en daar ook wat glimlachjes. Oh ja, ‘’iemand die nieuw is schrijft het verslag’’. Alles heb ik voor lief genomen en zie hier mijn verslag.

Voor iedereen die Deil nog niet kent, het ligt bij de McDonalds in Geldermalsen. En juist daar mochten we starten met het zwemonderdeel. Twee ronden van 500 meter startend uit het water. Om een goede plek te bemachtigen zwommen enkele van ons al vroeg in de rondte, plekje MEEST RECHTS bij de rode boei. Vanuit dit punt kon je jezelf oriënteren op de gele ‘’BIG M’’ om vanuit daar de boeien rechts te ronden. Eén belangrijk onderdeel moeten onze zwemtrainers nog eens implementeren in onze trainingen. Watertrappelen.

Haantje als ik ben heb ik 10 minuten staan ‘’stampen’’ tegen water om het hoofd boven water te houden en mijn ‘’business class’’ startplek te handhaven. Met als resultaat een 23ste tijd bij het zwemmen, 5de van de trio’s. Tevreden met dit debuut.

Maar nu genoeg over mijn debuut en op naar de rest.
Het was erg leuk om te zien hoe collega Pundermannen de triathlon beleven. Hetty als toeschouwer, en de trio deelnemers die alle tijd hebben de collega’s aan te moedigen.

Nadat iedereen uit het water was gekomen begon het fietsonderdeel. 6 ronden startend vanaf de zwemplas. Een perfecte opzet omdat wij zo iedereen konden zien fietsen. Wind in, wind af en 2x zijwind, zo zag het parcours eruit. We noemen dat een ovaal?!

Het weer werkte nog steeds mee, droog met een straffe wind.
Na de rondes gereden te hebben volgde een route van 3KM richting de wissel fietsen / lopen. In het gezellige dorp Deil, in de speeltuin werd de fiets ingeruild voor de loopschoenen om vervolgens te starten aan 4 ronden van elke 2.5 KM. Een drupje regen zorgde voor de gewenste verkoeling (altijd positief blijven) en de frietkraam herinnerde ons dat we na afloop een frietje zouden eten.

Een mooi parcours langs boerderijen, een iddlysche molen, bergaf om via het vlakke stukke al het applaus in ontvangst te nemen. En dit maar liefst 4x!!

Onze eind resultaten kunnen jullie op deze link teruglezen. http://www.kwarttriathlondeil.nl/uitslagen-2015/

Aangezien ik nog nieuw ben binnen de triathlon is het moeilijk iets zinnigs te schrijven over de resultaten. Des al niettemin blijft het knap onze Punder athleten te aanschouwen. Als trio samen met Hans van de Heijden en Ton van Empel hebben we het goed gedaan. Een 7de plek.

Toen ik Hans en Ton stond aan te moedigen tijdens de wissel was het duidelijk dat Hans erg diep was gegaan. Hans sprak de mooie woorden; ‘’gv%$#@mme’’ nadat jij zo vlug had gezwommen moest ik wel diep gaan’’! Okay Ton, game on!
En zo zie je maar weer, wij mannen zijn haantjes. Ton liep maar liefst 4 minuten van zijn PR af op de 10 KM.

Nu het debuut erop zit wordt het tijd om mezelf wat te gaan oriënteren op het lopen en fietsen.
En toen… het frietje als geweldig einde van de dag.

28^e Hoeks triathlon in Lommel, zondag 9 augustus 2015

Door: Bart Berkvens

Al de hele week had ik er zin in, een mooie wedstrijd dicht bij huis en de vertrektijd was met half 11 ook erg goed te doen. Samen met Addy, Ton en Michiel verzamelden we bij De Schop en op naar Lommel. Gelukkig weten we de weg en hebben we snel een goede parking gevonden. Langs de vele terrasjes af om de startbewijzen op te halen, er wordt al nagedacht over bier en friet maar eerst moet er nog gewerkt worden. Een man weet ons te melden dat er (ongeveer tijdens het fietsen) een buitje aan komt. Ai, als dat maar goed gaat op de kasseien.

Spullen gepakt, wat gegeten en op naar de zwemstart. Met oranje zak op de fiets, zo’n 3 km langs het parcours. De locals zitten al met tuinstoelen voor de deur klaar voor onze doortocht, gezellig!

Zwemmen is vandaag zonder pak. De meningen zijn hier over verdeeld, zelf denk ik hier wat voordeel tov de rest uit te kunnen halen, maar de meeste zwemmen toch liever met pak. Uiteindelijk is het dan zo ver; met ruim 200 deelnemers gaan we van start.

De 1500 mtr zwemmen vallen me mee, wel raak ik af en toe verstrikt in de waterplanten en we komen nog een fiets tegen op de bodem van het kanaal.

Daarna de fiets op, eerst een rondje door het centrum. WOW hobbel de bobbel over de kasseien, ik stuiter bijna van mijn fiets af! Gelukkig is de rest van het parcours wel recht en vlak, met zelfs de slechte stukken weg oranje gespoten. Onderweg komen we van alles tegen. Hells angels, indianen, veel toeristische fietsers, een mega regenbui en veel enthousiaste toeschouwers. Net voor ik de wisselzone in ga komt Addy me in de laatste km voorbij, dit is de eerste Punderman die ik tegenkom. Na de regenbui zijn de kasseien spekglad, opletten dus en ik voel mijn fiets bijna onder me vandaan glibberen.

In de wisselzone ga ik Addy weer voorbij. Tijdens het lopen langs een pad heen-en-weer komen we elkaar telkens tegen, en ik zie dat Michiel voor me loopt, hij lacht en ziet er nog fris uit! Addy laat wat langer op zich wachten. Later blijkt hij moest wachten ivm een stayer penalty van 5 minuten. Ook Ton komt snel daar achteraan, in diepe concentratie. Het loopparcours is gezellig, moet ik me inhouden om niet onderweg een ‘bolleke’ mee te pikken met een van de toeschouwers. De regen heeft plaatsgemaakt voor broeierige hitte op het asfalt en het is benauwd. Het laatste rondje tijdens het keerpunt zie ik dat Addy inmiddels weer 15 sec achter me loopt, dat laat ik niet gebeuren op die laatste 2 km en ik zet met een mooie dame voor me nog even een eindspurt aan. Na een ererondje langs de terrasjes is dan toch de finish in zicht!

Iedereen is merkbaar vermoeid van de wedstrijd, mede door de regen en warmte. We genieten dan ook extra van ons welverdiende biertje op het terras en het lekkere frietje na! Al met al een geslaagde dag, een echte aanrader op het wedstrijd programma van volgend jaar!

Verslag door: Henri Koolen en Rene Wijnen

We hadden er zin in. Een dagje triathlonnen in Aarschot, Belgie:  Els de Vries, Wim Driessen, Hans Jeronimus en Henri Koolen de 1/8  en Rene Wijnen de 1/3 triathlon op het uitdagende en heuvelige parcours. Het weer was prima – niet te heet, niet te koud – met alleen een klein buitje bij het lopen op de 1/8 en bij het fietsen op de 1/3. We waren vroeg vertrokken (8.30 uur) en lekker op tijd bij De Knoet in Aarschot voor afhalen startnummers, plassen, loopschoenen klaarzetten, omkleden en de rit naar het 11 km verder gelegen zwemparcours.

Om 12.00 was de start van de 1/8. Vandaag waren de wetsuits verboden omdat de watertemperatuur maar liefst 23.6 graden was. Daardoor was het nog rillen in ons tripak langs de kant maar eenmaal in het water was het genieten. Met z’n vieren namen we strategisch positie aan de zijkant van de meute om zondoende niet in het gedrang te komen. Na het startschot, mede door het heerlijke water,  meteen de slag te pakken. Hans vooruit, dan Wim en Henri daarachter en Els met haar krachtige schoolslag daar niet ver achter. Een voordeel van geen wetsuits is dat je nu je clubgenoten kunt herkennen tijdens het zwemmen. Wim kon zodoende Henri in de gaten houden en samen opzwemmen. Na 750 meter de kant op en de wissel voor het fietsen. Hans al 3 minuten voor en Wim en Henri kwamen tegelijkertijd aan. Snelle wissel (Henri sneller dan Wim) en via het jachtpad op weg naar Aarchot. Dit was het makkelijke stuk met wind opzij/vanachter en zo vlak als een spiegel. Wim is nog steeds in goede doen sinds zijn nieuwe fiets en had er zin in en gaf vol gas wat resulteerde in een snelle fietstijd.  In Aarschot centrum de passage van de wisselzone en dan de 1ste klim naar boven. Dat was andere koek. Met snelheden wisselend van <20 km/uur tot >45 km/uur het parcours afgewerkt (voor details van parcours zie verslag Martien van vorig jaar). Gelukkig bleef het droog en de banden hard.

Het lopen was ieder voor zich op een gevarieerd parcours met enkele steile klims  en dito afdalingen. Zonder echt af te zien bereikten we alle vier voldaan het finishschavot als laatste klimmetje.

Hans ruim onder 1.30 uur, Wim 1.30 uur, Henri 1.34 en Els ruim onder 1.50 uur. En zowaar een ereplaats voor Els. 2de in de categorie F50, Chapeau.
Els moet doorgaan tot haar zestigste, dan wordt ze zeker 1ste.  Na alle verversingen tot ons genomen te hebben gingen we onze fietsspullen ophalen en douchen, maar we kwamen van een koude kermis thuis want de zwembad was gesloten. Dus in onze blote kont ons maar gewassen op het parkeerterrein.  Ondertussen ging Hans uit fietsen en die was zo slim on nu pas het asfalt te kussen en niet tijdens de wedstrijd.
En nu effe (-:  wachten op Rene die ondertussen was gestart. We zagen hem tijdens het fietsen passeren en hij lachte (nog) vrolijk. We gingen op zoek naar het grote plein om strategisch een plaatsje te vinden op terras om ons te verwennen  met koffie.

En waar bleef Rene toch voor zijn looponderdeel. Die zou er al lang moeten zijn.

Later dan verwacht kwam Rene snel en vlot (of getergd ?) langszij. Wat bleek; hij had een blauwe kaart gekregen wegens stayeren/samenwerking. Hoewel onterecht heeft Rene dus na het fietsonderdeel zijn straf van 5 minuten in het strafhok moeten uitzitten. Een soort HALT-straf dus.

Met nog aanmoedigingen bij de 2 volgende passages gingen we terug naar de Knoet alwaar Rene na 3.37 uur over de meet kwam.

Dit bleek een 2de plaats te zijn bij de M50 dus wachtten op de prijsuitreiking die veel later was omdat de enige dame in de F60 klasse pas om rond 18.00 uur finishte.
Met een dikke envelop togen we naar de eerst tegenkomende frietzaak waar ons een extra grote bak friet en curryworst (=fricandel) wachtte. Wat later dan verwacht kwamen we moe maar voldaan laat thuis. Volgend jaar doet Rene weer mee maar wil graag wel meer college-pundermannen aan de start van de 1/3.  Maar ja het paard en de knol (Wim D en Wim B) gaan volgende jaar toch de ½ doen in Terheijden dus dan zijn ze optimal voorbereid voor de 1/3 in Aarschot. Ben benieuwd hoe een knol en een paard die heuvels 3x  overkomt…..

Uitslagen:

1/8ste triathlon. 250 deelnemers.

1/3 Triathlon. 300 deelnemers.

Volledige uitslagen: http://www.aatt.be/uitslagen.php

Verslag: Marc Thielen

Op vrijdag 10 juli organiseerde studenten roeivereniging Thêta ter ere van haar 40^ste verjaardag een 1/8 triathlon in en rond het Eindhovens kanaal.

Samen met Martijn en Jan (een jeugdvriend) zouden we samen de strijd aangaan. Dat wat mijn debuut in de wereld van triathlon zou worden.

Door het studentikoze karakter en een parcours dat niet afgezet was voor het overige verkeer hadden we geen idee wat te verwachten. Laagdrempeliger als dit gaat het niet worden.

Bij aankomst bij het botenhuis aan de kanaaldijk Zuid bleken er nog meer Punderman trisuits aanwezig. Els, Daan en Peter voor deelname en Hans en Hetty als enthousiaste supporters. Zo waren de Pundermannen zelfs op een studententriathlon goed vertegenwoordigd.

Omdat mijn anonimiteit nu niet meer gewaarborgd was, kon een kort verslag dus ook niet uitblijven.

Met een totaal deelnemersveld van rond de 115 personen werd in 3 blokken gestart.  We zaten allen in het derde blok, zodat we ook onderling de strijd konden aangaan.

Na aanmelding bij de inschrijftafel ontvingen we een chip voor heuse Mylaps tijdregistratie en de fietsen werden zelfs technisch gekeurd. Een half uur voor de start ging de wisselzone open om de spullen te plaatsen. Met dank aan de collega triatleten voor nog wat handige tips. Een kwartier voor de start volgde nog een laatste briefing.

Ik ging weg met de gedachte om de wedstrijd te voltooien en te kijken hoe het aan zou voelen drie disciplines achter elkaar uit te voeren. Maar nu begon de wedstrijdspanning toch wel aardig op te lopen. Er werd gestart vanuit het water.

Na het startschot gingen alle remmen los om met ca. 30 triatleten op de eerste boei af te stevenen.

De aanwijzingen van Jos en René schoten nog wel even door mijn hoofd, maar ik was veel te druk om de overige triatleten van me af te slaan. Na het tweede keerpunt kwam ik pas wat beter in mijn slag om vervolgens het water al te verlaten.

Op weg naar de wisselzone zag ik nog net enkele blauwe trisuits het park fermé verlaten.

Voor mijn gevoel ging de wissel niet verkeerd, in de achtervolging! Er moesten totaal 3 ronden op de openbare weg worden afgelegd. In de briefing had men al aangegeven dat de wegen niet voor het overige verkeer waren afgesloten.  Echter met bladblazers en maaimachines op het parcours had ik geen rekening gehouden. Zou kunnen dat ik bij het ontwijken hiervan wat verkeersregeltjes heb overtreden. Het lukte zelfs enkele deelnemers te passeren, altijd goed voor de moraal. Zeker toen een van hen Martijn bleek te zijn, maar echt weg rijden wilde hij niet toestaan. Op weg naar de wissel tandje kleiner gaan fietsen, een keer gelezen dat je dan beter in je loopritme komt. Ondanks de moeizamere wissel (volgende keer toch zonder sokken?) viel me de overgang naar het lopen niet tegen. Tijdens het rondje rond de DAF fabrieken ging de warmte steeds meer parten spelen. Ik was dan ook blij de finishboog te zien.

Complimenten aan de organisatie en alle vrijwilligers voor de perfecte organisatie. Al met al een leerzame maar vooral leuke eerste triathlon die zeker smaakt naar meer.

Onder het genot van een wel verdiend studentenbiertje hebben we een mooie dag afgesloten.

Verslag: Rick Struik

Voorbereiding
Na maanden van voorbereiding en maximale toewijding, nou ja diverse drankescapades uitgezonderd, was zaterdag 20 juni de grote dag op de triathlonkalender van 2015. Na een uitgebreide parcoursverkenning in mei toog ik in het gezelschap van Pundervrienden Bart en Martien en huisvriend Ming op woensdag laat in de middag naar het Duitse grensplaatsje Nittel. Deze plaats was het hoofdkwartier voor de preparatie op onze Dag des Oordeels: IRONMAN 70.3 Luxembourg.

De 2 volle dagen die ons restte voor de slijtageslag zouden we vooral veel frisse lucht tot ons nemen, heel blijven, het parcours verkennen, plezier maken, goed rusten en koolhydraten stapelen. Van deze 6 goede voornemens werden er voor mij persoonlijk vier bewerkstelligd. Een kleine toelichting. 1. De luchtkwaliteit in het Moeseldal is overwegend erg schoon ware het niet ons appartement een tijdelijke nederzett

ing voor een ordinair vriendenweekend leek. Vier mannen bij elkaar zonder enige remming in het rectale gebied dragen niet echt bij aan een frisse atmosfeer. 2. Na een laatste verkenningsronde kon voor mij persoonlijk een dikke streep door het ‘heel blijven’. Een vervelende schuiver en dito smak tegen het asfalt in een natte haarspeldbocht zorgde voor een lelijke schaafwond en kneuzing op de heup en wat cosmetische schade aan het carbon ros. Gelukkig kon Martien, die kort achter me zat (zoals altijd op de fiets), zijn Ridley recht houden en werd dubbel leed voorkomen.

Aan de vier andere voornemens werd ruimschoots voldaan. We hebben vier dagen ontzettend veel lol gemaakt. Uiteraard moest Martien als papa tussen de ‘jonkies’ geloven aan de nodige ‘Zonnebloem Agegroup’ grapjes. Van Bart dachten we dat hij zou moeten starten in het ‘Harige Benen Startvak’ en Ming (Ming Yu) deed uiteraard mee aan het Chinese Kampioenschap Triathlon. De inwendige mens werd op wedstrijdniveau gebracht door de nodige nudelmaaltijden en een door de organisatie geregelde Pasta Party op de vooravond. De gehele logistieke organisatie was inmiddels op orde gebracht. ’s Middags werden we in de formidabel verzorgde transitiezone verwacht voor de bike en bag check-in.

IRONMAN is gezien het niet geringe inschrijfbedrag en het hele merchandise circus een uitermate commerciële machine maar daar staat een tot in de puntjes georganiseerde wedstrijd tegenover, inclusief bombastische finishlijn. Tijdens de eerder genoemde Pasta Party verwelkomden we ook supporters Gideon en Twan die de reis in twee etappes per fiets naar zuidwest Luxemburg maakten. Een lekker afsluitend biertje met hen moest dienen als een ‘night cab’ voor een goede nachtrust. Over een ‘cab’ gesproken. Gideon, mocht je meelezen; ik zal niet reppen over de Duitse taxi die je tijdens een behoorlijk gedeelte van de eerste etappe van binnen hebt gezien goed (knipoog)?!

Raceday !
Met het ontwaken is daar meteen het besef; Raceday. Het moment waar we alle vier stiekem een hele poos naartoe hebben geleefd! Na de rest van de supporters verwelkomd te hebben, waaronder Bart’s familie, mijn vader met vriendin Dorry, Whitney, Bianca (ega van Martien) en enkele andere vrienden van Ming en mij, begaven we ons richting voorbereidingszone.

Swim
De Punderman trisuits trots om de torso, zwempakken erover en gang maken richting de oever van de Moesel alwaar de start in waves plaats ging vinden. Om 13.45u werden Bart, Ming en ik met circa 250 andere atleten afgeschoten voor de 1,9 kilometer lange zwempartij in de Moesel. Martien’s (Zonnebloem) agegroup was jammer genoeg een half uur later pas aan de beurt.

Het zwemmen ging lekker, het was een heel clubje in het water maar van een echte ‘wasmachine’ zoals je dat wel eens meemaakt, was hier gelukkig geen sprake. Voor alle vier gold dat we vrij snel een lekker ritme konden vinden een prima tijden op het zwemonderdeel konden klokken. Wanneer ik voor mezelf spreek dan kan ik zeggen dat ik buitengewoon tevreden was met mijn tijd van ruim onder de 30 minuten (ruim twee en een halve minuut sneller dan vorig jaar op dezelfde afstand en nu met een lichte stroming). Een absolute bevestiging dat de vele techniektrainingen en inslijpmethodieken van Jos en René zijn vruchten afwerpen, dank hiervoor heren!

Zwemtijden
Bart: 27.53
Rick: 29.22
Ming:31.16
Martien: 34.23

Bike
Tijdens het fietsonderdeel bleek onze parcourskennis die we tijdens een verkenning in mei op hadden gedaan erg handig te zijn geweest. Weten waar je bochten kunt aansnijden en hoe snel (of juist niet zoals bleek tijdens mijn kennismaking met het Luxemburgs asfalt) is toch prettig. De eerste pak ‘m beet 38 kilometer waren relatief vlak met 200 hoogtemeters waardoor er goed doorgereden kon worden. Hoewel hier opblazen ook op de loer lag gezien de nog komende klimmetjes. Leuk was dat we onderweg nog een keer een succeswens konden roepen aangezien er een keerpunt halverwege lag. Ik spreek voor alle vier wanneer ik zeg dat het fietsen ronduit genieten was. Prachtig tussen de wijngaarden door langs de Moesel en vervolgens een 35 kilometer waarin klimwerk werd afgewisseld met afdalingen in prachtige velden en bosrijk gebied. Buiten de parcourskennis bleken we fysiek allemaal buitengewoon geprepareerd te zijn, getuige de mooie gemiddeldes die neergezet werden op het parcours dat in totaal 90 kilometers met 825 hoogtemeters telde.

Rick: 2.34.14 (35.01 km/u)
Martien: 2.35.06 (34.82 km/u)
Ming: 2.38.57 (33.97 km/u)
Bart: 2.56.12 (30.65 km/u)

Run
Na een transitie waarbij een enkeling nog een broodnodig plasje op een Dixie moest doen was het tijd voor het laatste en normaal gesproken lichamelijk het meest slopende onderdeel; het lopen. Het op het oog vlakke en snelle parcours dat over 21,1 kilometer toch nog een verradelijke 150 meter hoogteverschil noteerde, voerde ons over 4 rondes langs de Moesel en door het centrum van Remich. Het wordt wat eentonig maar ook het lopen ging bij iedereen naar behoren! Zeker nu was de aanwezigheid van vele supporters en toeschouwers aan de kant merkbaar en voelbaar. Geeft toch net dat duwtje in de rug dat je in de laatste fase van zo’n uitputtingsslag gebruiken kunt. Zeker wanneer je ‘vrienden’ je lekker proberen te maken met flesjes bier en wijn aan de zijkant (zie mijn blik op één van bijgevoegde foto’s). Gezien mijn eigen voorzichtige loopprogressie, na ook rustig doortrainen in de winterperiode, had ik de hoop om misschien net onder de 1.30 te kunnen blijven. Uitgaande van frisse benen na het fietsen, wat het geval was, wilde ik rond de 4.10 á 4.15 per kilometer klokken. Dat heb ik tot kilometer 18/19 goed vol kunnen houden waarna ik mijn bovenbenen begon te voelen en ik licht verval bemerkte. Die ruimte was er ook nog. Prima uitgekiend al zeg ik het zelf met een looptijd van 1.29.58 en daarmee voldaan aan mijn belangrijkste doel van de race. Door de 4 rondjes met keerpunten kwamen we elkaar tijdens de race verschillende keren tegen waardoor we elkaar bemoedigende woorden konden toesteken die gaandeweg verzandden in niet minder gemeende bemoedigende blikken. Martien zoals altijd gefocust, Bart wonderbaarlijk fit en monter ogend (daar waar ik vreesde voor zware momenten voor hem) en Ming zoals altijd lachend en met het duimpje omhoog. Knappe looptijden voor iedereen tot gevolg met zelfs een sub 2 uur finish voor Bart!

Rick: 1.29.58 (4.17 min/km)
Ming: 1.31.58 (4.22 min/km)
Martien:1.53.06 (5.23 min/km)
Bart: 1.57.25 (5.35 min/km)

Finish
De rode loper bij de finishstraat was een heerlijk tafereel. Nog wat high fives voor de vele kinderhandjes en contact met onze supporters alvorens onder applaus onder de Ironmanboog te finishen! Voor ons vieren een geweldig voldaan gevoel na een mooie race in prachtige omstandigheden. Minstens zo belangrijk was de voorpret die we samen beleefd hebben. Binnenkort hebben we een avondje napret gepland staan om onder het genot van een welverdiend drankje de foto’s rustig terug te kijken. “Been there, done that!”, tijd voor nieuwe sportieve doelen. Voor mij zullen dat de Marathon van Lissabon in oktober, Diekirch-Valkenswaard en tussentijds nog de 3e Divisiewedstrijden in Spijkenisse en Amsterdam zijn. Het najaar gaan we dan weer gebruiken voor het plannen van de 2016 uitdagingen, waarbij ongetwijfeld weer een mooie Ironman 70.3 of soortgelijke wedstrijd zal zitten.

Iedereen bedankt voor de welgemeende, getoonde interesse in onze belevenissen en nogmaals een diepe buiging en dank-je-wel voor mijn collega Luxemburggangers Bart, Martien en Ming. Op naar meer triathlonpret!

Rick:4.40.39
Ming: 4.50.07
Martien: 5.09.03
Bart: 5.26.53