Verslag: Henri Koolen

Als voorbereiding voor het nieuwe Triatlon seizoen 2018 werd er wederom door de Punderman meegedaan aan de Zwemloop in Nuenen.  Met maar 4 Pundermannen waren we maar mager vertegenwoordigd en ook het totale deelnemersveld was niet erg groot. Dit verdient Hans van der Hijden helemaal niet. Hij doet er alles aan om het een succes te maken en alles was perfect geregeld. Ook het weer was fantastisch en zelfs een beetje warm voor het loopgedeelte.

Wim D en Henri waren ingedeeld in de 1ste serie en Wilfred en Wim B in de 2de serie.
Wim D in baan 3 en Henri in baan 4 dus ze konden elkaar niet in de weg zwemmen en toch elkaar in de gaten hoduen (want het is zeker ook een onderlinge wedstrijd). Hetzelfde geld natuurlijk ook voor Wilfred en Wim B.

Zwemmen ging voor iedereen ok en vlotjes. Voor Henri levert een jaar lang trainen onder leiding van Rene en Jos zowaar een winst op van een halve minuut! Na het zwemmen gingen eerst Wim D en Henri over naar het loopparcours met een half uurtje later aangevuld met Wim B en Wilfred. Door  een snellere wissel van Henri en een snelle 1ste ronde nam Henri al een voorsprong op Wim D. Die kon hij vasthouden tot het einde. De snelle jongens zaten in de 2de serie en daar bedoel ik ook Wim B en Wilfred mee want die waren zowel bij het zwemmen als het lopen goed op dreef. Zie de uitslag!

Al met al weer een geslaagde wedstrijd, Alleen jammer voor de matige belangstelling (ook geen aanmoedigingen van niet deelnemende Pundermannen).

Verslag Wim Beugelmans

Zo’n 5 jaar geleden waren we als Pundermanclubje al aardig op leeftijd en namen we op liefhebbersniveau deel aan kwart- en achtste triatlons. Met groot respect werd teruggekeken naar de lang vervlogen prestaties waar Pundermannen nog deelnamen aan hele triatlons. De wedstrijdgroep bestond uit mannen en vrouw op leeftijd en Hetty. De ambities waren niet al te hoog en de kwart werd gezien als de afstap richting een achtste.

Maar toen kwamen de jonkies die zagen de kwart niet als een afstap maar als een opstap richting halve en zelfs hele triatlons. Sommige van de oudjes kregen hierdoor toch wat last van wat midlife kriebels en begonnen zich ook te wagen aan langere afstanden. Ineens ging het bij de koffie / pilske niet meer over koetjes en kalfjes maar over trainingsschema’s, voedingsschema’s en super-de-luxe tijdritfietsen.

Deze hele ontwikkeling had tot gevolg dat we op 8 september met 5 man afreisden naar Almere om aan de halve mee te gaan doen. Jonge hond Henk was samen met Emilie en jonge hond al eerder afgereisd, hij deed dan ook mee met de hele.

Voordat de reis kon beginnen hadden we (een) massa problemen met de aanhanger waardoor we alsnog moesten besluiten om met 2 auto’s te gaan. Toch waren we mooi op tijd in Almere om ons in te schrijven, de briefing bij te wonen en de fietsen in te checken. Dat inschrijven en briefen verliep toch wel iets anders dan wat we gewend waren:

Na de fietsen te hebben ingecheckt ging het richting ons hotel in Naarden.  Gezien de afstand, en zeker ook het weer, waren we nu al blij dat we hadden afgezien van eerdere plannen om  dat stuk voor en na de wedstrijd per fiets af te leggen.  In hotel werd de tijd nuttig besteed met het inpakken van de rode-, blauwe- en groene tas  en het aanbrengen van de tattoos. Die tattoos aanbrengen stelde niks voor maar die tassen is toch altijd lastig omdat je nooit het gevoel krijgt dat je het goed hebt gedaan.  Na een laatste wanhopige blik in de tassen, terug naar Almere om de tassen in het Parc fermé op te hangen en te gaan Carboloaden.

Henk en Emilie troffen we bij de plaatselijke supermarkt en samen met hen sloten we ons aan bij  een hele lange rij wachtende Carboloaders. Even werd er nog getwijfeld om Martijn zijn belofte te laten nakomen en hem pasta met tomatensaus  bij Emilie en Henk te laten klaarmaken.  Maar triatleten zijn gewend dat het lang duurt en dus toch maar geduldig  in de rij blijven staan.

Na de loading nog wat samen nageload in de Beeren en terug naar het hotel om daar nog een toast uit ter brengen op de dag die komen ging.

’s Morgens werden we om 05:45 gewekt (tenminste degenen die geslapen hadden) en goed en wel opgestaan  stond Martijn al in onze kamer met de onheilstijding dat het de hele ochtend zou gaan regenen, en niet zo beetje ook, en daarbij zou de temperatuur ook niet echt behaaglijk worden.    Naar buiten kijkend zag het er inderdaad niet veel belovend uit. Wat nu, wielershirt met  lange of korte  mouwen, armstukken, lange broek, regenjas of toch gewoon een tri-pak. Eerst maar eens ontbijten en dan zien we wel  wat het wordt.

Op weg van Naarden naar Almere kwam het er nog flink  uitvallen maar met  “wat nu valt kan straks niet meer vallen” hielden we de moed erin.  Op het moment dat Henk van start ging (07:30u) was het  nog steeds  goed nat. We probeerden nog een glimp van hem op te vangen maar besloten toen wijselijk om de start van binnenuit te aanschouwen.  Eerst ging de elite van start en daarna de grote groep age groupers met ergens daartussenin Henk.

De start bij de halve was verdeeld in leeftijdsgroepen en Eddy mocht dus als eerste om 08:20u van start. We kregen niet eens de gelegenheid om Eddy succes te wensen want de spanning had ondertussen  volledig bezit van hem genomen en we waren hem direct al kwijt.  Bij de 40+ en 50+‘sers  nam de spanning ook wel wat toe, gezien de lange rijen voor de toiletten, waarmee ze de stelling van Els “mannen moeten poepen en vrouwen piesen”  maar weer eens bevestigden.

Om 08:30u gingen Ton en Martijn van start en om 08:40u mochten de beide Wimmen samen met alle vrouwen als laatste van start. Het was ondertussen (bijna) opgehouden met regenen. Net  na de start van de Wimmen kwam Henk al uit het water om de klinkers uit de weg te gaan fietsen.

Het zwemmen ging bij iedereen naar tevredenheid alleen bij Eddy was de spanning in zijn benen geslagen en moest een minuut of 5 aan de kano van de jury hangen. Even kwam de gedachte bij hem op “dat is einde verhaal” maar zoals een triatleet betaamt zette Eddy door met een rustige beenslag om daarna aan het fietsen te beginnen. Na het zwemmen lagen we op 504^de plaats.

Tijdens het fietsen was het bijna droog en kwam soms de zon zelfs even door.  Flauwe bochten kennen ze in de polder niet het is kaarsrecht, een haakse bocht en vervolgens weer kaarsrecht verder. Vanaf het Parc fermé gaat het richting de dijk om daar dan voorlopig niet vanaf te komen. Het eerste stuk gaat richting het noorden waarbij aan de linkerhand het eiland Pampus te zien is. Als we daar maar niet voor komen te liggen!!! Vervolgens gaan we rechtsaf richting oost-noord-oost en met een zuidwesten wind is die 30km lange kaarsrechte dijk niet echt vervelend. Zeker niet als je dan onderweg ook nog wat fans ziet staan. Helaas komt bij een rondje na wind mee ook altijd wind tegen. Gelukkig viel die wind tegen bij iedereen wel mee. Het parcours wisselde regelmatig van richting en soms reden we door een bosachtige omgeving waar we wat uit de wind werden gehouden.  Na zo’n 92km kwamen we weer terug bij het Parc fermé om aan (het ieder geval door mij) gevreesde onderdeel lopen te beginnen. Ondanks ons dappere fietswerk waren we toch iets afgezakt en lagen we op de 662^ste plaats. Dit werd trouwens mede veroorzaakt door de bar slechte wisseltijden, gemiddeld hadden we voor 2 wissels bijna 15 minuten nodig.

En ja toen kwam het lopen…….dat werd niet alleen voor mij zwaar.  Het loopparcours bestond uit 3 ronden van 7 kilometer rondom de plas waarin we gezwommen hadden. In de tweede ronde konden we samen het verval nog enigszins beperken tot zo’n 3,5 minuut maar in de derde ronde steeg het verval naar ruim 7 minuten. Eddy wist het verval nog enigszins te beperken maar bij de rest begon het toch wel te piepen en te kraken en ging het tempo er zacht gezegd wel wat uit. Vooral dankzij het goede lopen van Eddy werden we 704^de bij het lopen (zonder Eddy had het zo’n 100 plaatsen gescheeld). Overall waren toch nog bij de eerste 700; 694^ste.

Moe maar erg voldaan was het tijd om samen met onze supporters na te genieten. Het is trouwens geweldig om tijdens zo’n lange afstand regelmatig wat bekende gezichten te zien, op dat soort momenten heb je geen Red Bull nodig om vleugels te krijgen.   Wij zaten dan wel fijn in de kroeg maar hoe ging het met Henk???? Gelukkig konden we Henk via de app goed volgen en zorgden we ervoor dat we hem bij iedere doorkomst konden aanmoedigen.

Met ruim 37km per uur had Henk inderdaad de klinkers uit de weg gefietst maar zoals verwacht  kreeg hij tijdens het lopen  problemen met z’n knie. De door Emilie verstrekte paracetamols  deden wonderen. Henk ging maar door en door en door en was op weg naar een geweldig nieuw clubrecord.  Chapeau Henk!!!!

09:49:59

De resultaten

Het vervolg

Het was geweldige ervaring om aan de Challenge in Almere deel te nemen. Het is zelfs zo goed bevallen dat we volgend jaar weer gaan. Eddy en de Wimmen (en misschien Martijn inmiddels ook) hebben zich weer ingeschreven voor de halve en Ton…..die komt volgend jaar bij de 50+‘ers dus hij dacht laten we eens gek doen, en heeft zich ingeschreven voor de hele.  Met ons enthousiasme gaan we proberen om nog meer Pundermannen (en vrouwen) aan de start te krijgen en zullen volgend jaar Almere Blauw, Zwart en wit laten kleuren.

Tot slot wil k de zaak niet opnaaien of wil ik het vuurtje niet op laten laaien maar de ‘Battle of the Wims’ gaat gewoon door.  Bij de halve triatlons (Terheijden/Almere) zijn de verschillen tijdens de wedstrijd tot nu toe ongewoon groot maar  gemiddeld zit het weer heel dicht bij elkaar……”Almere 2018 the Wims meet again”

Verslag: Wim Driessen

De lekker laagdrempelige triathlon in Deil opende de dag met slechte omstandigheden. Regen en wind vergezelden Henri, Marc en mij onderweg, maar volgens de berichten en de geraadpleegde buienradars zou het s’ middags beter worden. En het werd beter! Althans, het weer! Want vertelden Henri en ik nog vol overtuiging aan Marc dat deze triathlon alleen vanwege de vakantieperiode door slechts enkele van onze club werd ingevuld, de wedstrijd toonde een paradox op hetgeen wij eerder als zo positief hadden ervaren; de kneuterigheid en de tolerantie van deelnemers en leiding.

Eenmaal ingecheckt hoorden wij de uiters

Lees verder Triathlon Deil 2017 →

Een verslag van Hans & José.

Wouw onze held,

Een heel jaar daarna toe geleefd. Samen met Ingrid. Een hele triathlon
Een jaar geen waterpolo. Waarschijnlijk nog veel meer niet….
En toen was het 9 juli 2017.

Wij zijn om 8.00 u vertrokken.
Bart was al aan het zwemmen. 3,8 kmzwemmen + 180 km fietsen  + 42,2 km lopen

We zijn naar Wöllstadt gereden, waar we Bart hebben zien Fietsen.
Wat is dat mooi om hem te zien fietsen.
Zoef weg was hij….

Van daar naar Frankfurt gereden en hebben daar een super plekje gevonden.
Vlakbij de finish, circa 1 km ervoor, maar niet in de drukte. Geweldig.

We hebben Bart echt elke keer gezien. (4 rondjes van 10,5 km lopen)
Na de 3de keer was het wel te zien dat hij echt wel een prestatie neer aan ‘t zetten was.
Er waren ook nog toeschouwers voor Bart vanuit de triatlongroep, die zaten aan de overkant van de Main, aan de andere kant van het parcour.
Daardoor had hij op enkele plekken mensen zitten die hem aanmoedigden.
Wij hebben een geweldige dag gehad.

We zijn super trots op jou BART.

Het resultaat.

Verslag: Eddy van Tulden en Hans Jeronimus

Deel 1

Vandaag 3e competitie in Nuenen, om 9.30 verzamelen vol goede moed!! Daar aangekomen na een kleine omleiding omdat we niet bij de intratuin mochten parkeren.

Op weg naar het wedstrijd secretariaat zagen we al enkele pundermannen in actie In willlekeurige volgorde Wilfred, Henry, Frank, Harold en Jos de architect.
Bij het aanschouwen van die prachtige blauw witte tricos (tsja kom uit someren hè), kwam bij mij de spanning en onzekerheid.

Bij het secretariaat heeft Teambaas Hans onze start nummers opgehaald en uitgedeeld, ja ja zelfs dat regelt hij perfect.

De mannen van de vierde divisie moesten al gauw genoeg richting parc ferme omdat hun startschot om 11.45 klonk.

Wim, Niels , Martijn en ondergetekende hadden ons op een perfecte plek genesteld om het zwemmen te aanschouwen. Hierbij hebben mijn teamgenoten mij nog voorzien van enkele nuttige tips over met name het zwemmen, waar ik behoorlijk tegen op zie en die vrees bleek later was niet ongegrond!!

Na de mannen van de vierde divisie te hebben aangemoedigd tijdens hun fiets onderdeel, zijn we ons om gaan kleden spulletjes klaargelegd wetsuit aan en marcheerden we richting de start van het zwemonderdeel.

Spanning en hartslag zitten op hun max en dat zonder enige inspanning oei oei wat moet dat nog gaan worden vandaag tijdens mijn debuut op de 1/4

Hier gaan we dan 13.40 we mochten in het water ff beetje inzwemmen en iedereen ging in een lang gerekt lint staan in afwachting tot het startschot.
13.44 sporthorloge stand-bye en gaan met die banaan.

Om een heel lang zwem verhaal kort te maken was de eerste van de twee af te leggen rondes eigenlijk niet echt ontspannen, maar dat is een zeer herkenbaar verhaal voor menig triatleet (als ik me zo mag noemen).
Tweede ronde ging eigenlijk wel goed alleen de navigatie liet me eventjes in de steek, maar dat zal in de toekomst wel goed komen……..hoop ik.

Na ongeveer 19 minuten uit het water en op naar de fiets. Hier had ik tot aan een paar weken geleden de meeste schrik voor maar enkele pundermannen waaronder Wim Driessen hebben me geholpen om wat kilometers in de benen te krijgen, daarvoor dank allen.

Nou de fiets op, ik zag dat Martijn en Niels al onderweg waren, Toen ik mijn fiets pakte kwam Wim net aan om te beginnen aan het fietsen.
Eenmaal op de fiets kwam ik tot de conclusie dat er richting Eindhoven een straf windje stond, geen nood want als je hem tegen hebt krijg je hem ook weer mee maakte ik mezelf wijs.

Na bijna 1 ronde te hebben gehad en me meermaals af te hebben gevraagd waar ik mee bezig was kwam ik bij het keerpunt en zag ik als eerste mijn gezin die me aanmoedigde (altijd mooi). En als tweede hoorde ik de aanmoediging van de pundermannen van vierde divisie, hoppa dat geeft een boost, dank daarvoor!! Dit herhaalde zich de volle 5 rondes.

Nu ronde 2, al gauw genoeg haalde Wim mij in met een soepele ogend tempo, maar bij het keerpunt had ik Martijn enigszins in het vizier, sorry Martijn maar dat gaf me enige moed.

Na ronde 3 en een half kon ik hem inhalen en eindigde ik het fiets gedeelte op dezelfde positie als ik hem begonnen was wat pundermannen betreft.

Oké lopen nu, dat is een onderdeel wat me redelijk af zou moeten gaan, maar na ruim 1.45 minuten inspanning is dat toch een ander verhaal.
Schoentjes aan en gaan, van Wim en Niels geen enkel spoor maar van de mannen van divisie 4 hoorde ik dat ze respectievelijk 2 en 3 minuten voor me waren vertrokken, maar het enige wat ik wilde is om gauw genoeg in een lekker tempo te komen, maar daar kwam weinig van terecht voor mijn gevoel.

Na ongeveer 1 ronde zag ik op het keerpunt Wim dus daar kon ik heen lopen, dat is altijd wel prettig.
Nu nog 3 rondes te gaan op elk keerpunt kwam ik Niels tegen maar die had er een soepele tret in en kon ik wel redelijk naar toe lopen maar dat was dan ook alles.
Na 4 rondes lopen eindelijk binnen, de ellende maakte plaats voor een moe en voldaan gevoel.

Na enkele minuutje samen met Niels wachten en napraten kwam de soepel lopende Martijn binnen en vlak daarachter Wim. Klasse!!!

Nog even wat napraten met de supporters van divisie vier en fietsen ophalen en naar de auto.
Mannen het was een vermoeide TOP DAG Bedankt.

Ik wil bij deze ook nog even onze zwem trainers Jos en Rene bedanken, omdat ze van iemand die nog geen 50 meter fatsoenlijk kon zwemmen, een nog steeds belabberde zwemmer hebben gemaakt die het wel in dit geval 1000 meter vol houdt.
Hiervoor mijn dank.

Hans Jeronimus heeft een mooie analyse gemaakt van deze wedstrijd:
                                            Statistieken Nuenen 2017