Zondag 26 april 2015 was het zover onze eerste competitie als triatleet/punderman. Met 8 Pundermannen in 2 teams vertrokken wij richting Arnhem. In team 1 zitten Rene, Hans, Addy en Rick en in team 2 Ton, Wilfred, Henry en Henri.

Doel van de 1^e wedstrijd is om met zijn vieren zo snel mogelijk een 1/8 triathlon af te leggen. De eindtijd van de 3^e persoon is leidend. Er wordt gezwommen in een buitenzwembad (25m), de afstand is 450 meter, daarna een fietsparcours die bestaat uit 2 ronden van 10 kilometer met 225 hoogtemeters en als laatste 2 ronden van 2,5 km met 120 hoogtemeters. Samengevat een mooie uitdaging.

Bij het ziekenhuis in Arnhem parkeerde we onze auto, daarna was het even zoeken waar de start van de wedstrijd was. Via een klim en een lange afdaling (met de fiets) kwamen we bij het parcours. Het is ons meteen duidelijk dat het parcours niet vlak is.

Nadat we onze fietsen op juiste plek hadden gezet, kwam Hans erachter dat hij zijn fietsschoenen was vergeten, dan maar op zijn hardloopschoenen fietsen (zorgde voor een snelle wissel).

Het eerste team mocht om 11:02:30 starten, terwijl team 2 om 11:03:45 startte. In team 1 bepaalde Hans het tempo, maar al vrij snel had Addy problemen, na een aantal keren het zwembad water geproefd te hebben, kon hij doorzwemmen. Bij team 2 bepaalde Wilfred het tempo . Toen team 2 klaar was, moest  Addy nog 100 meter zwemmen. Zijn teamgenoten besloten om op hem te wachten en samen met de jury werd Addy flink aangemoedigd.

Team 2 was boven (100m met klim) in het Parc Fermee al aan het omkleden, terwijl team 1 naar de fietsen liep. Team 2 mocht als eerste aan de bak op het fietsparcours, terwijl team 1 nog rustig aan het omkleden was. Na een tijdje vertrok team 1 ook en waren beide teams op het fietsparcours. Waar in Team 2 Ton duidelijk de sterkste was, waren in Team 1 Rick en Rene de betere fietsers.

Halverwege de eerste ronde moest Wilfred lossen en gingen zijn teamgenoten door, in team 1 lukte het om met zijn vieren bij elkaar te blijven. Als eerste kwam team 1 in het Parc Fermee, daarna team 2 (zonder Wilfred) waar Henri met krampen van de fiets af stapte. Waar in team 1 met zijn vieren werd gelopen, liepen Ton en Henry voorop en kwamen Henri en Wilfred er achteraan.

Na 1 uur, 10 min. en 18 seconden finishen Rene, Hans, Rick en Hans.

Bij team 2 komen eerst Ton en Henry binnen, daarna Henri en Wilfred.

Van de 31 teams finisht team 1 als 24^e en team 2 als laatste. Het was een bijzondere dag. Hoe houd je 4 individuele triatleten bij elkaar en zorg je ervoor dat je gebruikt maakt van elkaars sterke punten. Achteraf bleek dit moeilijker dan het was, maar het was een hele bijzondere ervaring.

Uitslag is te vinden op: http://nl.mylaps.com/evenementen/uitslagen/2015/apr/26/arnhem/H3TotMems.html

Filmpje:  https://www.youtube.com/watch?v=oQUWIho4j1g&sns=em

Zondag 29 maart: Zwemloop Venray                          

Zondagochtend 29 maart vertrokken we met 7 personen naar Venray. Bastin en Wim zwommen nog eerst een half uurtje mee met de zwemtraining, voordat we met zijn alle naar Venray vertrokken. Als eerste mochten de twee dochters van Martijn,  Vera en Laura, de spits afbijten. Met een mooie zwem- en looptijd, eindigde ze als 1^e en 2^e in hun categorie, petje af!!!

Daarna waren de Pundermannen met de lange adem aan de beurt, 1 km zwemmen en 10 km hardlopen. Als eerste kwam Bastin uit het water met een mooie zwemtijd van 15:21. Al vrij snel volgde Wim met 15:29. Hetty kwam met een mooie kilometer tijd van 17:03 uit het water en Martijn na 21.26.

Het loopparcours bestond uit een aantal korte klimmetjes in het bos en mooi stuk asfalt die vals plat omhoog ging, 4 keer moest deze ronde wordt afgelegd. Na ruim een uur kwam Bastin al eerste van de Pundermannen binnen, nog net voor Hetty, die 3^e werd bij de vrouwen. Wim en Martijn kwamen als 11^e en 13^e over de finish.

Ik zelf had me ingeschreven voor de korte afstand, 500 meter zwemmen en 5 kilometer hardlopen. Het zwemmen ging redelijk, ik zwom alleen en het was even zoekende naar het juist ritme. Na 7.44 min. klom ik uit het water om mijn loopschoenen aan te doen. Eerste ronde was nog even zoeken naar het juiste ritme, maar de 2^e ronde ging al veel beter, uiteindelijk kwam ik als 3^e over de finish.

Het was zo rond oktober 2013 dat het begon te kriebelen. Rick had dat jaar in st. Pölten deelgenomen aan de IronMan 70.3 waarbij het zwemonderdeel afgelast werd verband met de weersomstandigheden. Om zeker te zijn dat dit hem niet nog eens zou overkomen koos hij als nieuw doel voor de warmste IronMan 70.3 van Europa op Lanzarote. Na vorig jaar veel gefietst te hebben en geproefd aan het lopen door middel van de halve marathon van Eindhoven leek mij eigenlijk triathlon wel een mooie uitdaging en besloot aan te haken. Het sportieve doel voor 2014 was bepaald. In November werden we lid van de Punderman en zijn begonnen met de eerste zwemlessen.

Vele zwemlessen, fietsuren en looptrainingen volgens strikte schema’s verder was het in de vroege ochtend van 17 september dat we met de taxi op luchthaven Weeze werden afgezet voor de grote IronKers op de taart. De dagen voor de race stonden in het teken van acclimatiseren en parcoursverkenning. Als freshman in de triathlon wereld hadden we in Weert al ondervonden dat enige kennis vooraf wat meer rust geeft. Alhoewel de dag voor de race zich de wat-in-welke-tas-en-nog-maar-een-keer-checken-stress ons toch weer meester maakte was het toch vooral genieten en IronMan atmosfeer inhaleren. De latere winnares van de vrouwen race, Helle Frederiksen verwoordde het mooi: “you should respect the Island and the elements”.

Daar waar binnen onze equipe nog genoeg gelachen werd waren er andere die het allemaal wel erg serieus namen. Indrukwekkend om te zien hoe de zon reflecteerde op de tot in de puntjes vertroetelde en voor menigeen onbetaalbare tijdritfietsen met bijbehorende futuristische puntmutsen. Langzaam begon een gezonde wedstrijdspanning op te bouwen in onze getrainde lichamen. Bij de pasta-party werd de laatste laag koolhydraten gestapeld om vervolgens op tijd het bedje in te kruipen.

D-Day, 20 september 2014, de dag waar we al driekwart jaar naar toe hebben geleefd. Midden in de nacht (05:00) rinkelt de wekker om een gezond ontbijtje naar binnen te werken. De sfeer in het busje naar Club La Santa is gespannen en iedereen is duidelijk wat stiller. Een laatste keer de fiets checken. Twijfel slaat toe, zaten die loopschoenen wel in de tas? Ja, natuurlijk…

07:30 was het tijd om ons in het Pundertenue te hijsen. De druk om de eer der Pundermannen ook hier op de Canarische Eilanden hoog te houden was voelbaar op de schouders. 3 minuten na de Pro’s werden we om 08:03 dan los geschoten. Op het L-vormige ondiepe zwemparcours in zout water was het even zoeken naar de goede positie, maar al snel kon ik een mooi zwem ritme pakken. Wat een verademing dankzij al die zwemlessen. Af en toe schoten de gedachten terug naar de schop in Asten, Berkendonk en de Diepsteeckel. Nee Peter, focus! Lang maken, breed insteken…..Jos en René zouden trots zijn geweest wanneer ze met ons mee hadden kunnen kijken. Bij het opstaan uit het water al worstelend met m’n wetsuit zag ik Rick al rennen richting T1.

Het fietsen was echt genieten ondanks de wind (viel mee voor Lanzarote begrippen) en 1400Hm. Vol gas in een dor maanlandschap met aangename temperaturen door wat lichte bewolking. In de lucht hingen drones om beelden te maken van dit adembenemende schouwspel. Halverwege begonnen we aan de langste mooi lopende klim van het parcours, de Tabayesco. Prachtige vergezichten over zee en ploeterende fietsers achter je, hoe mooi kan het zijn. What goes up, has to come down. Overzichtelijke wegen boden volop gelegenheid om heerlijk af te dalen. De laatste km’s wind tegen was wat jammer, maar nemen we op de koop toe. Rick was in middels nergens meer te bekennen.

De zon was aardig doorgekomen en ik maakte me in T2 op voor de laatste horde. Het loop parcours was relatief vlak (wederom voor Lanzarootse begrippen). Nou, mooi niet dus er zaten echt wat vieze klimmetjes in. Wat verlangde ik terug naar die platte pannenkoek Nederland genaamd. Er moesten 3 rondes van 7 komma nog wat kilometer worden afgelegd. Hey, wie zien we daar als een hinde aan komen vliegen. Rick ging als een speer. Al betrok ook zijn gezicht bij elke keer dat we elkaar passeerde steeds meer. Zelf kreeg ik na zo’n 5 km last van mijn lies, maar opgeven is natuurlijk geen optie meer. Balend van de blessure die ik in de voorbereiding ook al had kon ik extra lang van de halve marathon en zon genieten. Man, man, dat was echt afzien. Die laatste meters naar de finish maken echter alles goed. Even dat ultieme gevoel van euforie, om vervolgens vermoeid en voldaan in elkaar te zakken.

Dit was echt een geweldige ervaring! Het is best prijzig om je in te schrijven voor een IronMan 70.3 race, maar ik moet zeggen dat de professionele organisatie en verzorging mij wel positief verrast heeft. Super enthousiaste vrijwilligers gaven je extra kracht je ultieme sportieve doel te bereiken. Rick heeft met een 9de plek in zijn zwaar bezette age-group echt een prestatie van formaat neergezet. Zelf ben ik ook meer dan tevreden, de medaille is binnen…….dit was echt Punderastic! Mocht je een beetje van de sfeer willen proeven kijk dan op youtube naar IronMan 70.3 Lanzarote 2014 filmpje 16:20 minuten van Club La Santa… http://www.youtube.com/watch?v=VuPRFPsHJOI (Na 12:55 Peter, 13:46 Rick)

Alle resultaten