Verslag: Rick Struik

Voorbereiding
Na maanden van voorbereiding en maximale toewijding, nou ja diverse drankescapades uitgezonderd, was zaterdag 20 juni de grote dag op de triathlonkalender van 2015. Na een uitgebreide parcoursverkenning in mei toog ik in het gezelschap van Pundervrienden Bart en Martien en huisvriend Ming op woensdag laat in de middag naar het Duitse grensplaatsje Nittel. Deze plaats was het hoofdkwartier voor de preparatie op onze Dag des Oordeels: IRONMAN 70.3 Luxembourg.

De 2 volle dagen die ons restte voor de slijtageslag zouden we vooral veel frisse lucht tot ons nemen, heel blijven, het parcours verkennen, plezier maken, goed rusten en koolhydraten stapelen. Van deze 6 goede voornemens werden er voor mij persoonlijk vier bewerkstelligd. Een kleine toelichting. 1. De luchtkwaliteit in het Moeseldal is overwegend erg schoon ware het niet ons appartement een tijdelijke nederzett

ing voor een ordinair vriendenweekend leek. Vier mannen bij elkaar zonder enige remming in het rectale gebied dragen niet echt bij aan een frisse atmosfeer. 2. Na een laatste verkenningsronde kon voor mij persoonlijk een dikke streep door het ‘heel blijven’. Een vervelende schuiver en dito smak tegen het asfalt in een natte haarspeldbocht zorgde voor een lelijke schaafwond en kneuzing op de heup en wat cosmetische schade aan het carbon ros. Gelukkig kon Martien, die kort achter me zat (zoals altijd op de fiets), zijn Ridley recht houden en werd dubbel leed voorkomen.

Aan de vier andere voornemens werd ruimschoots voldaan. We hebben vier dagen ontzettend veel lol gemaakt. Uiteraard moest Martien als papa tussen de ‘jonkies’ geloven aan de nodige ‘Zonnebloem Agegroup’ grapjes. Van Bart dachten we dat hij zou moeten starten in het ‘Harige Benen Startvak’ en Ming (Ming Yu) deed uiteraard mee aan het Chinese Kampioenschap Triathlon. De inwendige mens werd op wedstrijdniveau gebracht door de nodige nudelmaaltijden en een door de organisatie geregelde Pasta Party op de vooravond. De gehele logistieke organisatie was inmiddels op orde gebracht. ’s Middags werden we in de formidabel verzorgde transitiezone verwacht voor de bike en bag check-in.

IRONMAN is gezien het niet geringe inschrijfbedrag en het hele merchandise circus een uitermate commerciële machine maar daar staat een tot in de puntjes georganiseerde wedstrijd tegenover, inclusief bombastische finishlijn. Tijdens de eerder genoemde Pasta Party verwelkomden we ook supporters Gideon en Twan die de reis in twee etappes per fiets naar zuidwest Luxemburg maakten. Een lekker afsluitend biertje met hen moest dienen als een ‘night cab’ voor een goede nachtrust. Over een ‘cab’ gesproken. Gideon, mocht je meelezen; ik zal niet reppen over de Duitse taxi die je tijdens een behoorlijk gedeelte van de eerste etappe van binnen hebt gezien goed (knipoog)?!

Raceday !
Met het ontwaken is daar meteen het besef; Raceday. Het moment waar we alle vier stiekem een hele poos naartoe hebben geleefd! Na de rest van de supporters verwelkomd te hebben, waaronder Bart’s familie, mijn vader met vriendin Dorry, Whitney, Bianca (ega van Martien) en enkele andere vrienden van Ming en mij, begaven we ons richting voorbereidingszone.

Swim
De Punderman trisuits trots om de torso, zwempakken erover en gang maken richting de oever van de Moesel alwaar de start in waves plaats ging vinden. Om 13.45u werden Bart, Ming en ik met circa 250 andere atleten afgeschoten voor de 1,9 kilometer lange zwempartij in de Moesel. Martien’s (Zonnebloem) agegroup was jammer genoeg een half uur later pas aan de beurt.

Het zwemmen ging lekker, het was een heel clubje in het water maar van een echte ‘wasmachine’ zoals je dat wel eens meemaakt, was hier gelukkig geen sprake. Voor alle vier gold dat we vrij snel een lekker ritme konden vinden een prima tijden op het zwemonderdeel konden klokken. Wanneer ik voor mezelf spreek dan kan ik zeggen dat ik buitengewoon tevreden was met mijn tijd van ruim onder de 30 minuten (ruim twee en een halve minuut sneller dan vorig jaar op dezelfde afstand en nu met een lichte stroming). Een absolute bevestiging dat de vele techniektrainingen en inslijpmethodieken van Jos en René zijn vruchten afwerpen, dank hiervoor heren!

Zwemtijden
Bart: 27.53
Rick: 29.22
Ming:31.16
Martien: 34.23

Bike
Tijdens het fietsonderdeel bleek onze parcourskennis die we tijdens een verkenning in mei op hadden gedaan erg handig te zijn geweest. Weten waar je bochten kunt aansnijden en hoe snel (of juist niet zoals bleek tijdens mijn kennismaking met het Luxemburgs asfalt) is toch prettig. De eerste pak ‘m beet 38 kilometer waren relatief vlak met 200 hoogtemeters waardoor er goed doorgereden kon worden. Hoewel hier opblazen ook op de loer lag gezien de nog komende klimmetjes. Leuk was dat we onderweg nog een keer een succeswens konden roepen aangezien er een keerpunt halverwege lag. Ik spreek voor alle vier wanneer ik zeg dat het fietsen ronduit genieten was. Prachtig tussen de wijngaarden door langs de Moesel en vervolgens een 35 kilometer waarin klimwerk werd afgewisseld met afdalingen in prachtige velden en bosrijk gebied. Buiten de parcourskennis bleken we fysiek allemaal buitengewoon geprepareerd te zijn, getuige de mooie gemiddeldes die neergezet werden op het parcours dat in totaal 90 kilometers met 825 hoogtemeters telde.

Rick: 2.34.14 (35.01 km/u)
Martien: 2.35.06 (34.82 km/u)
Ming: 2.38.57 (33.97 km/u)
Bart: 2.56.12 (30.65 km/u)

Run
Na een transitie waarbij een enkeling nog een broodnodig plasje op een Dixie moest doen was het tijd voor het laatste en normaal gesproken lichamelijk het meest slopende onderdeel; het lopen. Het op het oog vlakke en snelle parcours dat over 21,1 kilometer toch nog een verradelijke 150 meter hoogteverschil noteerde, voerde ons over 4 rondes langs de Moesel en door het centrum van Remich. Het wordt wat eentonig maar ook het lopen ging bij iedereen naar behoren! Zeker nu was de aanwezigheid van vele supporters en toeschouwers aan de kant merkbaar en voelbaar. Geeft toch net dat duwtje in de rug dat je in de laatste fase van zo’n uitputtingsslag gebruiken kunt. Zeker wanneer je ‘vrienden’ je lekker proberen te maken met flesjes bier en wijn aan de zijkant (zie mijn blik op één van bijgevoegde foto’s). Gezien mijn eigen voorzichtige loopprogressie, na ook rustig doortrainen in de winterperiode, had ik de hoop om misschien net onder de 1.30 te kunnen blijven. Uitgaande van frisse benen na het fietsen, wat het geval was, wilde ik rond de 4.10 á 4.15 per kilometer klokken. Dat heb ik tot kilometer 18/19 goed vol kunnen houden waarna ik mijn bovenbenen begon te voelen en ik licht verval bemerkte. Die ruimte was er ook nog. Prima uitgekiend al zeg ik het zelf met een looptijd van 1.29.58 en daarmee voldaan aan mijn belangrijkste doel van de race. Door de 4 rondjes met keerpunten kwamen we elkaar tijdens de race verschillende keren tegen waardoor we elkaar bemoedigende woorden konden toesteken die gaandeweg verzandden in niet minder gemeende bemoedigende blikken. Martien zoals altijd gefocust, Bart wonderbaarlijk fit en monter ogend (daar waar ik vreesde voor zware momenten voor hem) en Ming zoals altijd lachend en met het duimpje omhoog. Knappe looptijden voor iedereen tot gevolg met zelfs een sub 2 uur finish voor Bart!

Rick: 1.29.58 (4.17 min/km)
Ming: 1.31.58 (4.22 min/km)
Martien:1.53.06 (5.23 min/km)
Bart: 1.57.25 (5.35 min/km)

Finish
De rode loper bij de finishstraat was een heerlijk tafereel. Nog wat high fives voor de vele kinderhandjes en contact met onze supporters alvorens onder applaus onder de Ironmanboog te finishen! Voor ons vieren een geweldig voldaan gevoel na een mooie race in prachtige omstandigheden. Minstens zo belangrijk was de voorpret die we samen beleefd hebben. Binnenkort hebben we een avondje napret gepland staan om onder het genot van een welverdiend drankje de foto’s rustig terug te kijken. “Been there, done that!”, tijd voor nieuwe sportieve doelen. Voor mij zullen dat de Marathon van Lissabon in oktober, Diekirch-Valkenswaard en tussentijds nog de 3e Divisiewedstrijden in Spijkenisse en Amsterdam zijn. Het najaar gaan we dan weer gebruiken voor het plannen van de 2016 uitdagingen, waarbij ongetwijfeld weer een mooie Ironman 70.3 of soortgelijke wedstrijd zal zitten.

Iedereen bedankt voor de welgemeende, getoonde interesse in onze belevenissen en nogmaals een diepe buiging en dank-je-wel voor mijn collega Luxemburggangers Bart, Martien en Ming. Op naar meer triathlonpret!

Rick:4.40.39
Ming: 4.50.07
Martien: 5.09.03
Bart: 5.26.53