Verslag: Marc Thielen

Ondanks de matige voorbereiding en drukte verbouwing thuis,zondagmorgen toch besloten om af te reizen naar triathlon Cuijk.Deze laagdrempelige triathlon met een ontspannen sfeer en goede verzorging (met dank aan de kennissen van Bart) hebben uiteindelijk de doorslag gegeven om weer te gaan. Kijken wat deze editie gaat brengen.

De weergoden voorspelde in ieder geval een snikhete dag en dat is het geworden !! Aangezien ik dit jaar nog niet op de tijdrit fiets had  gezeten, goed moment om ook deze eens van zolder te halen. Gezien de last minute beslissing,  op eigen gelegenheid afgereisd naar Cuijk. Daar aangekomen was de 1/8 sprint net van start gegaan.

Nog even snel gekeken of ik nog wat blauwe Punderman pakjes zag, alvorens ik zelf aan de voorbereiding begon. In de wisselzone trof ik Bart, naar later blijkt de enige andere Punderman vandaag.

Dat haalde de druk wel wat van de ketel,  omdat ik nu niet alleen de eer van ons Tricot  hoog hoefde te houden. Kijkend naar de tijden in Rosmalen was Bart ook in prima conditie, daarnaast kon hij na deze race genieten van zijn vakantie dus hoefde hij zich ook vandaag niet in te houden.

Dit jaar werd bij de start van het zwemonderdeel de mogelijkheid geboden de drukte te vermijden middels een rolling start. Zoals het een echte triatleet betaamt kiezen wij natuurlijk voor een lekker robbertje vechten tijdens de massastart. Na uit de “wasmachine” te zijn gekomen een rustige slag kunnen oppakken. Dat viel niet tegen. Nog effe gekeken of ik Bart zag maar die was al in géén velden of wegen meer te bekennen.

Met een voor mijn doen redelijke wissel op de tijdritfiets gekropen. Oeps, das weer effe wennen. In tegenstelling tot afgelopen jaar, nu de eerste bocht wel heelhuids doorgekomen. Toch handig beetje parcours kennis. Ondanks dat het een non-stayer wedstrijd was plakte er verschillende rijders bij elkaar in het wiel. Aangezien ik de lat nergens had liggen had ik géén zin om me daar druk over te maken. Werd op het einde nog wel vriendelijk bedankt door iemand die ik uit de wind had gehouden. Na twee volle ronden op de openbare weg (incl. dagtoeristen, wandelaars en andere recreanten) kon ik de fiets weer parkeren.

Inmiddels was de temperatuur aardig opgelopen, wat het laatste onderdeel erg zwaar zou maken. Snakkend naar ieder sponsje en bekertje water uiteindelijk de wedstrijd volbracht.

Triathlon Cuijk 2019 zit er weer op! Het was ondanks de hitte, een geslaagde dag.

Dit alles was natuurlijk niet gelukt zonder de goede organisatie, trouwe vrijwilligers en supporters,

die ik enorm wil bedanken voor de steun en inzet!

Tot volgend jaar.

26 Bart Berkvens 2:18:43

40 Marc Thielen 2:23:41

Foto’s https://photos.app.goo.gl/cPC34wM5mCD8MF6F8

https://triathloncuijk.nl/uitslagen-2019.html

Verslag Jos Meeuws

Triatlon Rosmalen 16-06-2019

Deelnemers Bart Berkvens, Peter van Meijel, Henri Koolen, Wilfred van Heugten, Harold Visser, Wim Driessen, Hettty Bankers en Jos Meeuws.

Na 4 jaar was dit voor mij weer de eerste keer dat ik deelnam aan een kwart Triatlon na in 2016 en 2017 alleen maar een achtste, en vorig jaar helemaal geen waagde ik het er dit jaar toch maar weer op om de strijd aan te gaan. Dat ik me goed voor bereid had kan ik niet zeggen, alleen het zwemmen houd ik elke week trouw vol maar door de drukte van het af gelopen jaar heb ik veel looptrainingen en zeker de fietstrainingen overgeslagen. Ik was dan ook zeer pessimistisch over de tijd die ik zou gaan neer zetten. Toen we van de week onze te verwachte tijd moesten opgeven schatte ik me in op 3.15.uur dit was zo’n beetje de tijd die ik bij mijn laatste wedstrijd in 2015 had. Dat ik te pessimistisch was blijkt wel uit het feit dat ik nu dit verslag zit te schrijven want dat was de straf voor de gene die het verst van zijn van te voren opgegeven tijd zou zitten. Maar dat wil niet zeggen dat ik trots ben op mijn tijd van 3.02.12.

Hetty en Wilfred vonden de uitdaging om een kwart triatlon te ondernemen nog iets te groot en hadden zich ingeschreven voor de 1/8. Omdat deze eerder van start gingen reisden zij eerder af naar Rosmalen. De overige verzamelde zich om half 10 bij de Schop. Bart had zijn bedrijf bus geregeld zodat we met 2 voertuigen vertrokken naar Rosmalen. In Rosmalen aangekomen konden we de start van de 1/8 zien waarin Wilfred en Hetty van start gingen. Dat Rosmalen bekent staat als groot recreatief evenement bleek al bij het grote verschil in zwemprestaties. Toe de eerste zwemmer uit het water kwam waren de laatste schoolslagzwemmers nog niet halverwege. Maar onzer Pundermannen Wilfred en Hetty kwamen zo als we van ze gewend zijn als een van de eerste het water uit. Na bemoedigende woorden van ons konden zij aan hun fiets rondje beginnen en konden wij ons gaan melden bij het inschrijf bureau voor het ophalen van onze startnummers, badmuts en niet te vergeten een mooi T-shirt.

Het mooie van de triatlon in Rosmalen is dat alles zeer compact is. Er is maar één Park-Ferme wat ook nog ’ns zeer overzichtelijk is. We hadden onze plaats dan ook al snel gevonden waar we onze fietsen konden stallen en alles in gereedheid brengen voor het wisselen. Alles nog een keer extra checken. fietsschoenen, loopschoenen, rugnummer en zeker niet te vergeten mijn rooie zakdoek. Nadat iedereen in zijn wetsuit is gehesen op naar het strandje. De start is vanaf het strand iets wat ik zelf heel fijn vind. Omdat ik een hekel heb om ca 10 minuten te watertrappelen voordat we van start kunnen. Nadat er naar mijn mening wel heel dramatische muziek in werd gestart om de spanning op te voeren klonk dan eindelijk het startschot. In het begin is het natuurlijk altijd een geharrewar van benen en armen. Maar na een kwart van het zwem parcours te hebben afgelegd wordt het allemaal wat rustiger, alleen dat je regelmatig achterop een schoolslagzwemmer botst. Met een naar mijn te vrede zwemtijd kon ik mijn fiets gaan zoeken en me opmaken voor het tweede onder deel. Aan de vlaggen hadden we al geconstateerd dat er een stevige wind stond. Wim en Henri wisten nog van vorig jaar dat met deze wind het eerste gedeelte van het fiets parkoers wel zou mee vallen maar ze waarschuwde voor het tweede gedeelte als we de wind recht van voren zouden krijgen. Dit bleek inderdaad te kloppen. De eerste kilometers stelde niks voor en ik zag al een top tijd in het verschiet. Maar na twee haakse bochten veranderde dat beeld drastisch niet alleen de harde wind speelde parten maar ook het slechte wegdek was verre van ideaal. Je moest constant opletten waar je fietste om niet onderuit te gaan. Na weer aangekomen op het park ferme valt het altijd tegen als je met je fietsje in de hand naar je wisselplek moet lopen. Zeker op die fietsschoentjes. Het is dan fijn als je de hardloop schoenen kunt aantrekken en starten voor het laatste onderdeel. Van Henri en Wim had ik begrepen dat de looproute een prachtig parcours is. En dat klopte ook alleen was de hele route een sintelpad. En al snel had ik een heel irritante kiezel onder mijn schoen vast zitten die maar niet los wilde. Na deze handmatig te hebben verwijderd kon ik rustig mijn twee rondjes afmaken. Ik had me voor genomen om niet te gaan wandelen en allen maar blijven hardlopen. Gelukkig heb ik dat vol kunnen houden tot aan de finish. Wat wel tegen viel was dat de finish op het strand was dus een eindsprintje inzetten was er niet bij in dit losse zand. Nadat ik gefinisht was stonden Hetty en Wilfred mij op te wachten. Zij vertelde dat Peter 2^e was geworden in de categorie jonge broekies. Op weg naar de douches kwam ik Henri en ‘Wim tegen zij waren al spik en span en we spraken af om na de prijsuitreiking van Peter te gaan kijken. Na de prijsuitreiking van Peter (die in eerste instantie de verkeerde beker mee kreeg) konden we ons opmaken om weer richting Asten te vertrekken en terug kijken op een zeer geslaagde en sportieve dag. En wat is het toch mooi als je een zo’n individuele sport beoefend je met een heel hecht en leuk team er op uit kunt trekken en er een mooie en gezellige dag van te maken. Daarom wil ik alle Pundermannen waarmee ik samen mee ben afgereisd naar Rosmalen bedanken. Ik kijk nu alweer uit naar 30 juni in Nuenen.

https://photos.app.goo.gl/hEW77Gdd4wg7c6y87

Verslag: Peter van Meijl

Dit is mijn eerste triathlon en eerste competitiewedstrijd, maar zeker niet de laatste! Ik heb samen met Addy Raaijmakers, Eddy van Tulden en Marc Thielen deelgenomen aan de Stadstriathlon van Weert in de 4eDivisie.

In eerste instantie zouden we deelnemen aan een Stayer OD (1/4 triathlon), maar deze is door miscommunicatie tussen de Stadstriathlon en de organisatie van de Teamcompetities ingekort naar een stayer sprint, d.w.z. 1/8 triathlon. (bron: https://teamcompetities.nl/2019/05/aanpassing-in-programma-weert/)

Omdat de wedstrijd maar 1/8 was, ben ik op de fiets naar Weert gereden. Weert ligt op een afstand van ongeveer 15km van Someren-Eind. Ideaal, althans, dat dacht ik… Eenmaal op de fiets kreeg ik direct de wind tegen van windkracht 6. Ook lagen er veel kleine takjes op de route, die ik naar beste kunnen heb proberen te ontwijken. Ik heb hier langs het kanaal van Someren-Eind naar Nederweert en van Nederweert naar Weert via Ringbaan-Noord, last van gehad. De afgesproken verzamelplaats was de parkeerplaats van voetbalvereniging FC Oda. Hier kwam ik mijn teamgenoten tegen die met de auto waren gegaan. Achteraf gezien, had ik dat beter ook kunnen doen.

De startlocatie was bij Recreatieplas Het Blauwe Meertje. Door de hevige wind was de plas een golfslagbad geworden. De watertemperatuur was zo’n 17 graden Celsius. Heerlijk, want het water was warmer dan erbuiten. Nadat het startsignaal klonk, begon de chaos. Iedereen rende en dook tegelijkertijd het water in, met de eerste blauwe boei als stip aan de horizon. Hierdoor duurde het even voordat ik een goede borstcrawlpositie aan kon nemen, zonder andere deelnemers te raken. Marc kwam als eerste uit het water. Daarna volgden Eddy en ik vrij kort na elkaar. Maar waar was Addy?

Eddy en Marc waren sneller met wisselen en zaten eerder op de fiets. Helaas ben ik ze verder in de wedstrijd niet meer tegengekomen. Het fietsen ging voor mij erg goed, ondanks de hevige wind. De eerste helft heb ik met een kleine groep mee kunnen draaien, alhoewel ik ze in de tweede ronde niet meer bij kon houden. Daarna volgde het hardloopgedeelte. Ik heb hier niet voluit kunnen gaan, omdat ik kramp in mijn benen op voelde komen door het fietsgedeelte. Toch heb ik de meesten uit de fietsgroep die ik uit het oog verloor, in kunnen halen tijdens het hardlopen.

Na de wedstrijd kreeg ik pas de horen wat er met Addy was gebeurd. De flinke golven hebben ervoor gezorgd dat Addy, zeeziek het water uit kwam. Hij heeft doorgezet en het fietsgedeelte afgemaakt, maar kon na het fietsen niet meer verder. Zijn woorden na afloop waren dan ook: “Addy Dead Not Finish; na het fietsen overleden”.

Na afloop heb ik rustig met de wind in de rug naar huis kunnen fietsen.

Al met al een mooi debuut gehad.

Verslag: Michiel Hoeben

Een goede weerman zal ik wel nooit worden want voorspellen kan ik voor geen meter. Voor de wedstrijd maakt Wim Driessen traditiegetrouw het lijstje op van te verwachte finishtijden van de Punderman deelnemers aan de kwart triatlon. (Bart Berkvens, Wim Driessen, Peter Maas en Michiel Hoeben) Diegene met het grootste verschil tussen voorspelde en werkelijke finishtijd mag het verslag van de wedstijd schrijven. En zo geschiedde….

Op voorspraak van Peter schreef ik me in voor deze triatlon georganiseerd door de Eindhovense Studenten Roeivereniging Thêta. De wedstrijd is gesitueerd rondom het clubhuis aan het Eindhovens kanaal; 2 rondes zwemmen vanaf een ponton aan het clubhuis, 6 rondes fietsen langs het Eindhovens kanaal en het gebied tussen Eindhoven, Nuenen en Geldrop en ten slotte 3 rondes lopen vanaf het clubhuis langs het kanaal richting de binnenstad van Eindhoven.

De dag start om 07:15 uur met het ophalen van Bart en Wim. Peter zou rechtstreeks komen want het is bijna in zijn achtertuin. Met alle fietsen in de bus was het een kort ritje naar Eindhoven waar we praktisch voor de deur kunnen parkeren. Het water ligt er rustig en strak bij, het is nagenoeg windstil, de zon schijnt en de vogels fluiten. Kortom: een lekker dagje om te sporten. Peter is al aanwezig en het ophalen van badmuts, startnummer en timing chip verloopt soepel. We hebben nog tijd over voordat de wisselzone open gaat dus iedereen kan rustig zijn spullen checken en nog een beetje ouwehoeren.

Niets lijkt een succesvolle race nog in de weg te staan behalve dan mijn eigen gebrekkige voorbereiding. Zwemmen in open water: nog niet gedaan. Trainen op tijdritfiets: nog niet gedaan. Meer dan 5 km aaneengesloten hardlopen: nog niet gedaan. Ik kom er bovendien achter dat ik fietsschoenen met de verkeerde schoenplaatjes heb meegenomen zodat ik noodgedwongen met mijn hardloopschoenen moet fietsen. Ik ga derhalve met lichte zenuwen naar de start van mijn 1^e wedstrijd van dit jaar onder het motto ”we zien wel waar het schip strandt”.

Het water is in het begin even fris maar de zwemstart verloopt soepel en halverwege de 1^e ronde lig ik op kop. Rustig doorzwemmen in de 2^e ronde en via het trapje het water weer uit om te wisselen naar het fietsen. Na een korte periode vrij worstelen met m’n wetsuit (dat ik maar niet uit krijg) loop ik richting het fietsparcours. Van een toeschouwer krijg ik direct de opmerking dat ik de verkeerde schoenen aan heb. (Grrrrr, nee die ben ik met m’n stomme kop vergeten)

Het fietsparcours heeft een aanloopstuk over het fietspad langs het kanaal en draait vervolgens linksaf waar we via landelijke wegen en fietspaden bij het industrieterrein in Nuenen uitkomen. Vanaf het industrieterrein gaat het richting Geldrop waar we vervolgens weer op het fietspad langs het kanaal rijden. Het parcours is niet afgesloten maar de organisatie heeft op kruisingen begeleiders geplaatst. Enkele snellere fietsers hebben me inmiddels ingehaald en in de 5^e ronde komt Peter Maas (a.k.a. De Bruut van Brandevoort) me voorbij gevlogen. Ik probeer nog even aan te haken maar geef het al snel op. Aan het einde van de 6^e ronde ga ik terug naar de wisselzone en start aan het looponderdeel.

De loopronde is vanaf het clubhuis over het (afgezet) fietspad langs het kanaal heen, brug over bij DAF, en aan de andere zijde weer terug. Ik zie Peter gelukkig niet al te ver voor me lopen en kruip langzaam dichterbij.

Op de terugweg van de 1^e ronde zie ik Bart en niet veel later ook Wim aan de andere kant lopen, we zitten dus allemaal in dezelfde ronde. Het gaat vooralsnog boven verwachting goed en ook de 2^e ronde zit er al snel op. Mijn zus en haar dochtertje en Wims betere helft vertegenwoordigen vandaag de supportersclub van Punderman die me aanmoedigen als ik aan de 3^e loopronde begin. Daarin kan ik nog wat versnellen en finish weer bij het clubhuis waar ons water, bananen een finishershirt en een medaille opwacht.

Die Peter had het bij het rechte eind. De Theta triatlon is dichtbij, leuk, gemoedelijke en goed verzorgd. Een aanrader dus. (https://www.triatloneindhoven.nl/)

Uitslagen: