Verslag door: Henri Koolen en Rene Wijnen

We hadden er zin in. Een dagje triathlonnen in Aarschot, Belgie:  Els de Vries, Wim Driessen, Hans Jeronimus en Henri Koolen de 1/8  en Rene Wijnen de 1/3 triathlon op het uitdagende en heuvelige parcours. Het weer was prima – niet te heet, niet te koud – met alleen een klein buitje bij het lopen op de 1/8 en bij het fietsen op de 1/3. We waren vroeg vertrokken (8.30 uur) en lekker op tijd bij De Knoet in Aarschot voor afhalen startnummers, plassen, loopschoenen klaarzetten, omkleden en de rit naar het 11 km verder gelegen zwemparcours.

Om 12.00 was de start van de 1/8. Vandaag waren de wetsuits verboden omdat de watertemperatuur maar liefst 23.6 graden was. Daardoor was het nog rillen in ons tripak langs de kant maar eenmaal in het water was het genieten. Met z’n vieren namen we strategisch positie aan de zijkant van de meute om zondoende niet in het gedrang te komen. Na het startschot, mede door het heerlijke water,  meteen de slag te pakken. Hans vooruit, dan Wim en Henri daarachter en Els met haar krachtige schoolslag daar niet ver achter. Een voordeel van geen wetsuits is dat je nu je clubgenoten kunt herkennen tijdens het zwemmen. Wim kon zodoende Henri in de gaten houden en samen opzwemmen. Na 750 meter de kant op en de wissel voor het fietsen. Hans al 3 minuten voor en Wim en Henri kwamen tegelijkertijd aan. Snelle wissel (Henri sneller dan Wim) en via het jachtpad op weg naar Aarchot. Dit was het makkelijke stuk met wind opzij/vanachter en zo vlak als een spiegel. Wim is nog steeds in goede doen sinds zijn nieuwe fiets en had er zin in en gaf vol gas wat resulteerde in een snelle fietstijd.  In Aarschot centrum de passage van de wisselzone en dan de 1ste klim naar boven. Dat was andere koek. Met snelheden wisselend van <20 km/uur tot >45 km/uur het parcours afgewerkt (voor details van parcours zie verslag Martien van vorig jaar). Gelukkig bleef het droog en de banden hard.

Het lopen was ieder voor zich op een gevarieerd parcours met enkele steile klims  en dito afdalingen. Zonder echt af te zien bereikten we alle vier voldaan het finishschavot als laatste klimmetje.

Hans ruim onder 1.30 uur, Wim 1.30 uur, Henri 1.34 en Els ruim onder 1.50 uur. En zowaar een ereplaats voor Els. 2de in de categorie F50, Chapeau.
Els moet doorgaan tot haar zestigste, dan wordt ze zeker 1ste.  Na alle verversingen tot ons genomen te hebben gingen we onze fietsspullen ophalen en douchen, maar we kwamen van een koude kermis thuis want de zwembad was gesloten. Dus in onze blote kont ons maar gewassen op het parkeerterrein.  Ondertussen ging Hans uit fietsen en die was zo slim on nu pas het asfalt te kussen en niet tijdens de wedstrijd.
En nu effe (-:  wachten op Rene die ondertussen was gestart. We zagen hem tijdens het fietsen passeren en hij lachte (nog) vrolijk. We gingen op zoek naar het grote plein om strategisch een plaatsje te vinden op terras om ons te verwennen  met koffie.

En waar bleef Rene toch voor zijn looponderdeel. Die zou er al lang moeten zijn.

Later dan verwacht kwam Rene snel en vlot (of getergd ?) langszij. Wat bleek; hij had een blauwe kaart gekregen wegens stayeren/samenwerking. Hoewel onterecht heeft Rene dus na het fietsonderdeel zijn straf van 5 minuten in het strafhok moeten uitzitten. Een soort HALT-straf dus.

Met nog aanmoedigingen bij de 2 volgende passages gingen we terug naar de Knoet alwaar Rene na 3.37 uur over de meet kwam.

Dit bleek een 2de plaats te zijn bij de M50 dus wachtten op de prijsuitreiking die veel later was omdat de enige dame in de F60 klasse pas om rond 18.00 uur finishte.
Met een dikke envelop togen we naar de eerst tegenkomende frietzaak waar ons een extra grote bak friet en curryworst (=fricandel) wachtte. Wat later dan verwacht kwamen we moe maar voldaan laat thuis. Volgend jaar doet Rene weer mee maar wil graag wel meer college-pundermannen aan de start van de 1/3.  Maar ja het paard en de knol (Wim D en Wim B) gaan volgende jaar toch de ½ doen in Terheijden dus dan zijn ze optimal voorbereid voor de 1/3 in Aarschot. Ben benieuwd hoe een knol en een paard die heuvels 3x  overkomt…..

Uitslagen:

1/8ste triathlon. 250 deelnemers.

1/3 Triathlon. 300 deelnemers.

Volledige uitslagen: http://www.aatt.be/uitslagen.php

Verslag: Marc Thielen

Op vrijdag 10 juli organiseerde studenten roeivereniging Thêta ter ere van haar 40^ste verjaardag een 1/8 triathlon in en rond het Eindhovens kanaal.

Samen met Martijn en Jan (een jeugdvriend) zouden we samen de strijd aangaan. Dat wat mijn debuut in de wereld van triathlon zou worden.

Door het studentikoze karakter en een parcours dat niet afgezet was voor het overige verkeer hadden we geen idee wat te verwachten. Laagdrempeliger als dit gaat het niet worden.

Bij aankomst bij het botenhuis aan de kanaaldijk Zuid bleken er nog meer Punderman trisuits aanwezig. Els, Daan en Peter voor deelname en Hans en Hetty als enthousiaste supporters. Zo waren de Pundermannen zelfs op een studententriathlon goed vertegenwoordigd.

Omdat mijn anonimiteit nu niet meer gewaarborgd was, kon een kort verslag dus ook niet uitblijven.

Met een totaal deelnemersveld van rond de 115 personen werd in 3 blokken gestart.  We zaten allen in het derde blok, zodat we ook onderling de strijd konden aangaan.

Na aanmelding bij de inschrijftafel ontvingen we een chip voor heuse Mylaps tijdregistratie en de fietsen werden zelfs technisch gekeurd. Een half uur voor de start ging de wisselzone open om de spullen te plaatsen. Met dank aan de collega triatleten voor nog wat handige tips. Een kwartier voor de start volgde nog een laatste briefing.

Ik ging weg met de gedachte om de wedstrijd te voltooien en te kijken hoe het aan zou voelen drie disciplines achter elkaar uit te voeren. Maar nu begon de wedstrijdspanning toch wel aardig op te lopen. Er werd gestart vanuit het water.

Na het startschot gingen alle remmen los om met ca. 30 triatleten op de eerste boei af te stevenen.

De aanwijzingen van Jos en René schoten nog wel even door mijn hoofd, maar ik was veel te druk om de overige triatleten van me af te slaan. Na het tweede keerpunt kwam ik pas wat beter in mijn slag om vervolgens het water al te verlaten.

Op weg naar de wisselzone zag ik nog net enkele blauwe trisuits het park fermé verlaten.

Voor mijn gevoel ging de wissel niet verkeerd, in de achtervolging! Er moesten totaal 3 ronden op de openbare weg worden afgelegd. In de briefing had men al aangegeven dat de wegen niet voor het overige verkeer waren afgesloten.  Echter met bladblazers en maaimachines op het parcours had ik geen rekening gehouden. Zou kunnen dat ik bij het ontwijken hiervan wat verkeersregeltjes heb overtreden. Het lukte zelfs enkele deelnemers te passeren, altijd goed voor de moraal. Zeker toen een van hen Martijn bleek te zijn, maar echt weg rijden wilde hij niet toestaan. Op weg naar de wissel tandje kleiner gaan fietsen, een keer gelezen dat je dan beter in je loopritme komt. Ondanks de moeizamere wissel (volgende keer toch zonder sokken?) viel me de overgang naar het lopen niet tegen. Tijdens het rondje rond de DAF fabrieken ging de warmte steeds meer parten spelen. Ik was dan ook blij de finishboog te zien.

Complimenten aan de organisatie en alle vrijwilligers voor de perfecte organisatie. Al met al een leerzame maar vooral leuke eerste triathlon die zeker smaakt naar meer.

Onder het genot van een wel verdiend studentenbiertje hebben we een mooie dag afgesloten.

Verslag: Rick Struik

Voorbereiding
Na maanden van voorbereiding en maximale toewijding, nou ja diverse drankescapades uitgezonderd, was zaterdag 20 juni de grote dag op de triathlonkalender van 2015. Na een uitgebreide parcoursverkenning in mei toog ik in het gezelschap van Pundervrienden Bart en Martien en huisvriend Ming op woensdag laat in de middag naar het Duitse grensplaatsje Nittel. Deze plaats was het hoofdkwartier voor de preparatie op onze Dag des Oordeels: IRONMAN 70.3 Luxembourg.

De 2 volle dagen die ons restte voor de slijtageslag zouden we vooral veel frisse lucht tot ons nemen, heel blijven, het parcours verkennen, plezier maken, goed rusten en koolhydraten stapelen. Van deze 6 goede voornemens werden er voor mij persoonlijk vier bewerkstelligd. Een kleine toelichting. 1. De luchtkwaliteit in het Moeseldal is overwegend erg schoon ware het niet ons appartement een tijdelijke nederzett

ing voor een ordinair vriendenweekend leek. Vier mannen bij elkaar zonder enige remming in het rectale gebied dragen niet echt bij aan een frisse atmosfeer. 2. Na een laatste verkenningsronde kon voor mij persoonlijk een dikke streep door het ‘heel blijven’. Een vervelende schuiver en dito smak tegen het asfalt in een natte haarspeldbocht zorgde voor een lelijke schaafwond en kneuzing op de heup en wat cosmetische schade aan het carbon ros. Gelukkig kon Martien, die kort achter me zat (zoals altijd op de fiets), zijn Ridley recht houden en werd dubbel leed voorkomen.

Aan de vier andere voornemens werd ruimschoots voldaan. We hebben vier dagen ontzettend veel lol gemaakt. Uiteraard moest Martien als papa tussen de ‘jonkies’ geloven aan de nodige ‘Zonnebloem Agegroup’ grapjes. Van Bart dachten we dat hij zou moeten starten in het ‘Harige Benen Startvak’ en Ming (Ming Yu) deed uiteraard mee aan het Chinese Kampioenschap Triathlon. De inwendige mens werd op wedstrijdniveau gebracht door de nodige nudelmaaltijden en een door de organisatie geregelde Pasta Party op de vooravond. De gehele logistieke organisatie was inmiddels op orde gebracht. ’s Middags werden we in de formidabel verzorgde transitiezone verwacht voor de bike en bag check-in.

IRONMAN is gezien het niet geringe inschrijfbedrag en het hele merchandise circus een uitermate commerciële machine maar daar staat een tot in de puntjes georganiseerde wedstrijd tegenover, inclusief bombastische finishlijn. Tijdens de eerder genoemde Pasta Party verwelkomden we ook supporters Gideon en Twan die de reis in twee etappes per fiets naar zuidwest Luxemburg maakten. Een lekker afsluitend biertje met hen moest dienen als een ‘night cab’ voor een goede nachtrust. Over een ‘cab’ gesproken. Gideon, mocht je meelezen; ik zal niet reppen over de Duitse taxi die je tijdens een behoorlijk gedeelte van de eerste etappe van binnen hebt gezien goed (knipoog)?!

Raceday !
Met het ontwaken is daar meteen het besef; Raceday. Het moment waar we alle vier stiekem een hele poos naartoe hebben geleefd! Na de rest van de supporters verwelkomd te hebben, waaronder Bart’s familie, mijn vader met vriendin Dorry, Whitney, Bianca (ega van Martien) en enkele andere vrienden van Ming en mij, begaven we ons richting voorbereidingszone.

Swim
De Punderman trisuits trots om de torso, zwempakken erover en gang maken richting de oever van de Moesel alwaar de start in waves plaats ging vinden. Om 13.45u werden Bart, Ming en ik met circa 250 andere atleten afgeschoten voor de 1,9 kilometer lange zwempartij in de Moesel. Martien’s (Zonnebloem) agegroup was jammer genoeg een half uur later pas aan de beurt.

Het zwemmen ging lekker, het was een heel clubje in het water maar van een echte ‘wasmachine’ zoals je dat wel eens meemaakt, was hier gelukkig geen sprake. Voor alle vier gold dat we vrij snel een lekker ritme konden vinden een prima tijden op het zwemonderdeel konden klokken. Wanneer ik voor mezelf spreek dan kan ik zeggen dat ik buitengewoon tevreden was met mijn tijd van ruim onder de 30 minuten (ruim twee en een halve minuut sneller dan vorig jaar op dezelfde afstand en nu met een lichte stroming). Een absolute bevestiging dat de vele techniektrainingen en inslijpmethodieken van Jos en René zijn vruchten afwerpen, dank hiervoor heren!

Zwemtijden
Bart: 27.53
Rick: 29.22
Ming:31.16
Martien: 34.23

Bike
Tijdens het fietsonderdeel bleek onze parcourskennis die we tijdens een verkenning in mei op hadden gedaan erg handig te zijn geweest. Weten waar je bochten kunt aansnijden en hoe snel (of juist niet zoals bleek tijdens mijn kennismaking met het Luxemburgs asfalt) is toch prettig. De eerste pak ‘m beet 38 kilometer waren relatief vlak met 200 hoogtemeters waardoor er goed doorgereden kon worden. Hoewel hier opblazen ook op de loer lag gezien de nog komende klimmetjes. Leuk was dat we onderweg nog een keer een succeswens konden roepen aangezien er een keerpunt halverwege lag. Ik spreek voor alle vier wanneer ik zeg dat het fietsen ronduit genieten was. Prachtig tussen de wijngaarden door langs de Moesel en vervolgens een 35 kilometer waarin klimwerk werd afgewisseld met afdalingen in prachtige velden en bosrijk gebied. Buiten de parcourskennis bleken we fysiek allemaal buitengewoon geprepareerd te zijn, getuige de mooie gemiddeldes die neergezet werden op het parcours dat in totaal 90 kilometers met 825 hoogtemeters telde.

Rick: 2.34.14 (35.01 km/u)
Martien: 2.35.06 (34.82 km/u)
Ming: 2.38.57 (33.97 km/u)
Bart: 2.56.12 (30.65 km/u)

Run
Na een transitie waarbij een enkeling nog een broodnodig plasje op een Dixie moest doen was het tijd voor het laatste en normaal gesproken lichamelijk het meest slopende onderdeel; het lopen. Het op het oog vlakke en snelle parcours dat over 21,1 kilometer toch nog een verradelijke 150 meter hoogteverschil noteerde, voerde ons over 4 rondes langs de Moesel en door het centrum van Remich. Het wordt wat eentonig maar ook het lopen ging bij iedereen naar behoren! Zeker nu was de aanwezigheid van vele supporters en toeschouwers aan de kant merkbaar en voelbaar. Geeft toch net dat duwtje in de rug dat je in de laatste fase van zo’n uitputtingsslag gebruiken kunt. Zeker wanneer je ‘vrienden’ je lekker proberen te maken met flesjes bier en wijn aan de zijkant (zie mijn blik op één van bijgevoegde foto’s). Gezien mijn eigen voorzichtige loopprogressie, na ook rustig doortrainen in de winterperiode, had ik de hoop om misschien net onder de 1.30 te kunnen blijven. Uitgaande van frisse benen na het fietsen, wat het geval was, wilde ik rond de 4.10 á 4.15 per kilometer klokken. Dat heb ik tot kilometer 18/19 goed vol kunnen houden waarna ik mijn bovenbenen begon te voelen en ik licht verval bemerkte. Die ruimte was er ook nog. Prima uitgekiend al zeg ik het zelf met een looptijd van 1.29.58 en daarmee voldaan aan mijn belangrijkste doel van de race. Door de 4 rondjes met keerpunten kwamen we elkaar tijdens de race verschillende keren tegen waardoor we elkaar bemoedigende woorden konden toesteken die gaandeweg verzandden in niet minder gemeende bemoedigende blikken. Martien zoals altijd gefocust, Bart wonderbaarlijk fit en monter ogend (daar waar ik vreesde voor zware momenten voor hem) en Ming zoals altijd lachend en met het duimpje omhoog. Knappe looptijden voor iedereen tot gevolg met zelfs een sub 2 uur finish voor Bart!

Rick: 1.29.58 (4.17 min/km)
Ming: 1.31.58 (4.22 min/km)
Martien:1.53.06 (5.23 min/km)
Bart: 1.57.25 (5.35 min/km)

Finish
De rode loper bij de finishstraat was een heerlijk tafereel. Nog wat high fives voor de vele kinderhandjes en contact met onze supporters alvorens onder applaus onder de Ironmanboog te finishen! Voor ons vieren een geweldig voldaan gevoel na een mooie race in prachtige omstandigheden. Minstens zo belangrijk was de voorpret die we samen beleefd hebben. Binnenkort hebben we een avondje napret gepland staan om onder het genot van een welverdiend drankje de foto’s rustig terug te kijken. “Been there, done that!”, tijd voor nieuwe sportieve doelen. Voor mij zullen dat de Marathon van Lissabon in oktober, Diekirch-Valkenswaard en tussentijds nog de 3e Divisiewedstrijden in Spijkenisse en Amsterdam zijn. Het najaar gaan we dan weer gebruiken voor het plannen van de 2016 uitdagingen, waarbij ongetwijfeld weer een mooie Ironman 70.3 of soortgelijke wedstrijd zal zitten.

Iedereen bedankt voor de welgemeende, getoonde interesse in onze belevenissen en nogmaals een diepe buiging en dank-je-wel voor mijn collega Luxemburggangers Bart, Martien en Ming. Op naar meer triathlonpret!

Rick:4.40.39
Ming: 4.50.07
Martien: 5.09.03
Bart: 5.26.53

Tweede competitiewedstrijd op het programma voor mij vandaag. Maar er stonden meer Pundermannen en Pundervrouwen aan de start vandaag. Een mooie dag dus, hopelijk werkte het weer mee.

Op tijd vertrokken we met de twee teams. Team 1 bestond uit Rick, Martien, Wim de Arabier en Martijn (als invaller voor Addy, die met het trainen zijn sleutelbeen had gebroken, sterkte Addy met het herstel), team 2 Hans, Henry, Wilfred en ikzelf. Als een goed teamcaptain had Hans zichzelf disciplinair naar Team 2 verbannen omdat hij de vorige wedstrijd zijn fietsschoenen was vergeten. Dat zou hem niet nog eens gebeuren, mede ook omdat hij dat wel 100 keer heeft gehoord voordat we vertrokken.

We waren mooi op tijd zodat we nog een deel van de wedstrijd konden zien. Ruud en Peter deden mee en we zagen ze al snel op het fietsparcours. Het waaide redelijk hard en de wind stond eerst 3,5 km pal tegen en daarna 3,5 km vol in de rug. Totaal 6 rondjes fietsen. Het zag er goed uit. Peter lag iets voor Ruud en het leek alsof Ruud iets naderde. We konden ze mooi toeschreeuwen en het duurde even voordat Peter in de gaten kreeg dat hij werd toegejuicht. Volgens mij deed het hem goed.

Ondertussen konden wij ons klaar gaan maken en de wisselzone verkennen. Fotootje twitteren onder een heerlijk zonnetje uit de wind. Ideale omstandigheden leken het. Terwijl we aan het omkleden waren kwam Peter de wisselzone binnen met al snel Ruud in zijn kielzog. Ruud, Ruud je hebt je helm nog op. Ruud weer terug en kon daarna zijn wedstrijd vervolgen. Het lopen van hem zag er goed uit. Die gaat Peter nog inhalen. Wim wilde nog even de tijden noteren voor de clubkampioenschappen. Martien die een halfjaar op trainingskamp was geweest in Curaçao en met allemaal pro’s had getraind schatte zijn tijd op 2 uur 25 minuten in. Die werd dan ook snel gecorrigeerd, belachelijk langzame tijd voor hem. 2 uur 18 werd het geloof ik. En terecht ons lekker maken met fotootjes, commentaar op Strava dat we zo langzaam gingen en dan zo voorzichtig zijn doel stellen. Kom op……

We zwommen in het kanaal 500 m heen en 500 m terug. Terug was tegen de wind en stroming, daar moest ik rekening mee houden volgens mijn teamgenoten. De start van het zwemmen was zoals gewoonlijk een verschrikking. Ondanks de trainingen van Jos op het starten, ik kan er niet tegen dat gekrioel. Mijn brilletje liep ook nog eens vol en ik lag in het midden gevangen. Al snel zag ik de eerst al weer terugkomen. Sjonge jonge, dat was ook niet motiverend. De boei gerond en toen……. Lag ik stil voor mijn gevoel en die voor mij ook. Zwemmen en niet vooruitkomen, oei dat wordt nog een lange weg. En zo voelde het ook, het zwemmen ging voor geen meter. Eindelijk konden we uit het water, een heel steil trapje, badmuts inleveren (Wim) en daarna wisselen, maar waar dan. Toch niet goed gekeken, wel drie keer fout gelopen. Toch maar een andere deelnemer gevolgd. In de wisselzone stond Martien nog, Wim en Henry kwamen eraan.

Het wisselen ging ook niet zo goed. Henry was nog eerder weg. Fiets op en direct wind tegen, even ritme zien te krijgen. Na 3,5 km een 180 graden bocht op een verdrijvingsvlak, en dan 3,5 km knallen. Martien had als tip meegegeven om dan een beetje in te houden, zodat je het wind tegen stuk beter doorkomt. Rondje 1 zat erop, en onder de toeschouwers op de brug mijn ouders, Marte en de kids en Bert. Inmiddels had Wim mij al ingehaald en had ikzelf Wilfred al ingehaald. Tijdens de twee ronde begon het te regenen, opletten dus. Henry inmiddels ook ingehaald. Inmiddels had ik ook Ruud en Peter langs het parcours waargenomen. Het regenen stopte niet, maar het fietsen ging goed. Mijn kilometerteller deed het niet, dus ik had geen enkel idee hoe het ging. Wel zag ik dat ik mensen aan het inhalen was en dat gebeurt niet zo vaak bij mij, dus gevoelsmatig ging het oké. Inmiddels koude voeten en handen gekregen en gelukkig stopte het met regenen. Tenminste een minuutje, daarna….. hagel en nog meer regen. Ook de aanmoedigingen van de brug werden minder, Er stond inmiddels nog maar 1 persoon met een grote poncho roepend “kom op Ton, het gaat goed”. Dat moest Bert zijn. Bij Bert gaat het namelijk altijd goed, maar wat is het fijn als je in die omstandigheden de aanmoedigingen blijft krijgen. Een stukje verder stonden onder het afdak de andere supporters. Mijn fietstijden waren lekker constant. Rondje 1, 2, 3 en 4 steeds iets sneller, rondje 5 iets langzamer en ronde 6 weer sneller.

Eindelijk klaar met fietsen en de wisselzone in. Wim zat op de grond, die was aan het klooien met zijn schoenen. Zelf kreeg ik mijn fietsschoenen bijna niet uit. De jury was zo vriendelijk mijn helmbandje los te maken. Allemachtig wat had ik het koud, en geen enkel gevoel in mijn voeten. Alsof ze allebei sliepen. Het duurde een rondje voordat ik daar weer gevoel in kreeg. Overigens zat Wim nog steeds op de grond, die zag er niet lekker uit. Maar Wim zat in team 1, geen tijd dus. Haha……

Het waren 6 rondjes lopen dus je kwam elkaar vaak tegen. Mark was intussen ook waargenomen langs het Parcours, nu nog een wedstrijd Mark. Rick lag een paarrondjes voor. Achter mij doken Hans en Martien al snel op. Die lagen een rondje voor en vlak daarachter zat Henry, die lag in dezelfde ronde. Ah en daar was Wim ook. Was dat nou de Arabier waar Wim Breugelmans het over had. Nou dan toch wel een Arabier met de nodige doping. Hij kwijlde behoorlijk en zag eruit of hij binnen niet al te lange tijd met zijn pootjes omhoog zou liggen. Hopelijk kon hij nog herstellen. Loopparcours was super, zeker die keren door het “stadion”, met allemaal supporters. De kinderen vingen elke ronde mijn overgebleven waterpack op. Twee ronde voor het einde kwamen Martien en Henry mij voorbij. Ik dacht dat Hans ook nog wel zou volgen maar die had een dipje. Toch te korte afstanden getraind…. Wilfred had wat last van kramp gekregen en kon zijn opmars niet voortzetten en hij besloot Martijn gezelschap te houden. Zij hebben de laatste rondes gezellig keuvelend afgelegd. Martijn stond tenminste op alle foto’s met een grote lach. Die had niet afgezien, denk ik. Laatste rondje, eindelijk.. kijken of ik nog wat kan versnellen. In de verte liep Henry nog. Proberen of ik hem nog terug kon pakken. Dat lukte net niet meer maar de laatste ronde een mooie versnelling. Super. In de andere rondes zat maar een verval van max 1 seconden. Goed ingedeeld dus.

Na het optellen van de eerste drie plaatsen kwam team 1 op plaats 20 terecht en team 2 op plaats 26. Gelukkig van de laatste plaats af. En individueel allemaal goede prestaties.

Na ons zijn Whitney en Hetty nog gestart voor de Achtste, maar daar heb ik niets van mee gekregen. Wij wilden onder een warme douche. Man wat was het koud geweest. Hetty finishte als 12e in 1:23:24 en Whitney als 20e in 1:35:00. Goed gedaan dames. Volgende keer krijgen jullie ook de aanmoedigingen die jullie verdienen.

Ton (alweer…..)