Verslag: Daniel Kiewiet

Extra bidonnen met water en electrolyten zaten al in mijn tas. Maar het contrast met de 34 graden van de dag ervoor kon bijna niet groter. Onderweg naar Rosmalen hadden we al een paar kleine regenbuien gehad, maar eenmaal daar aangekomen kwam het met bakken uit de hemel… Naarmate de start dichterbij kwam, werd het weer langzaam maar zeker wat beter. Enkele zonnestralen wisten zelfs het grijze wolkendek te doorbreken terwijl de eerste groepen te water gingen.

Inmiddels liep de spanning bij mij al aardig op, gezien het voor mij de allereerste (Sprint)triathlon was. Wat mij vooral opvalt, is dat een triathlon toch minder een individuele sport is dan ik dacht. De triathlon zelf natuurlijk wel, maar de aanloop, de reis, het inchecken, het klaarleggen, zijn allemaal dingen die veelal gezamenlijk gebeuren. Dit gaf mij in ieder geval een geruststellend gevoel.

Zwemmen:

Meteen de eerste les van vandaag, vooraan starten is niet handig, maar helemaal achteraan zeker ook niet. In het water heb ik een tijd lang moeite gehad om me tussen alle schoolslagzwemmers uit te wringen. Alleen op het einde lukte dat en kon ik eindelijk de rust in mijn slag vinden. De wisselzone verloopt voor mij eigenlijk heel soepel (behalve dan dat extra shirtje, dat ik niet aankrijg en uit frustratie maar weer terug in de tas gooi). Eenmaal met de fiets in de hand, krijg ik nog wat mooie aanmoedingen van mede Pundermannen die hun opwachting maken voor de kwart triathlon, voordat ik de wisselzone verlaat en met de fiets aan de slag kan.

Fietsen:

Bijna direct vanuit de wisselzone merkte ik al dat de wind tegen was. Het drinken heb ik hierdoor maar even uitgesteld totdat mijn hartslag het toeliet. Het vinden van het juiste ritme kost mij nog wat moeite in het begin, maar zeker nadat de wind in de rug draait gaat de snelheid met sprongen vooruit. Toch jammer dat de stukken wind mee altijd zo kort lijken te duren. Doordat het parcous wat rare bochten maakt, is er ook een 2^de stuk wind tegen. Waar ik, om nog wat energie te sparen voor het hardlopen besluit wat lichter te schakelen en wat meer omwentelingen te maken. Dit lijkt goed te werken en ik begin zowaar hier en daar wat mensen in te halen. Voor ik het weet ben ik alweer bij de wisselzone. Ik besluit geen risico te nemen en rustig uit te klikken en af te stappen, waarna ik mijn spullen weer ga opzoeken. De schoenen zijn snel gewisseld evenals de nummerband. Alweer zijn daar de mooie aanmoedigingen en snel ik mij naar de uitgang van de wisselzone.

Hardlopen:

Zeker niet mijn beste onderdeel, dus rustig beginnen en een tempo kiezen dat ik vol kan houden. Dat was het moto. Terwijl de zon inmiddels volledig is doorgebroken, geniet ik oprecht van het eerste deel van de loop. De finish komt steeds dichterbij en ik merk dat ik daar ook wel aan toe ben. Als ik de laatste kilometer in ga, pers ik nog even het laatste beetje energie uit de benen en kan ik zowaar nog een sprintje naar de finish trekken. Daar staan de andere (veel snellere) Pundermannen van sprint op mij te wachten en wordt ik met luid gejuich onthaalt. Wat een geweldige ervaring was dit. De tijd is niet helemaal wat ik gehoopt had, maar dat laat in ieder geval voldoende ruimte voor verbetering.

Inmiddels was het mijn beurt om de andere Pundermannen aan te moedigen rond de wisselzone. Het meedoen en de finish halen is natuurlijk al geweldig, maar ik zie/ hoor dat sommmige van ons die ervaring nog wat proberen te verrijken. Zoals bijvoorbeeld Jos, die een mooie PR neerzette en voor de kwart voor het eerst onder de 3 uur binnen kwam.

Of Bart die aan andere triathleten materiaal voor moest vragen omdat hij lekgereden had (en die gelukkig ook kreeg, de gehele wissel overigens nog steeds in 9 minuten). Of Rene die tijdens het lopen last van zijn hamstring kreeg, maar toch door bleef gaan.

Voorlopig ga ik eerst even nagenieten van mijn eerste sprint triathlon. Terwijl ik dit zeg, merk ik dat mijn gedachten alweer richting September gaan, als voor mij de High Tech Eindhoven triathlon op de planning staat. Ik hoop weer met net zo’n enthousiaste groep Pundermannen van start de kunnen gaan.